mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Znaki położone centralnie

t. 45

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Atut (odczyt dosłowny→Wf→Wn,Wa)

!!!   miniat: ósemka i 4 szesnastki, tylko górna 5-linia.             Tu ff EZnieU

 w Atut, możliwa interpretacja kontekstowa

EZnieU1

 proponowane przez redakcję

EZTU
..

Umiejscowienie znaku , mimo zgodności wszystkich źródeł, budzi wątpliwości. Jest to najprawdopodobniej przykład Chopinowskiej maniery wpisywania określeń wewnątrz obszaru obowiązywania, nie jest jednak jasne, czy Chopin wyobrażał sobie  już na początku taktu, jak to wskazano w głosach orkiestrowych (), czy dopiero od wejścia tremolanda szesnastkowego. W zbliżonym kontekście w t. 99 i 111  wpisane jest już na początku taktu, co traktujemy jako wskazówkę przy wyborze wersji do tekstu głównego.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki położone centralnie

t. 45-46

Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll

 w A (odczyt dosłowny→Wf1)

! miniat: wycinek, te akordy, tylko górna 5-linia.
EZnieU

 w A (interpretacja kontekstowa→Wf2→Wa)

EZTU

Bez oznaczenia w KF (→Wn)

EZTU tylko kreska taktowa
..

Znak  jest w A umieszczony pomiędzy parą końcowych akordów, tak iż przydzielenie go w Wf1 do t. 46 jest formalnie uzasadnione – oznaczenia nie działają wstecz. Wydaje się jednak o wiele bardziej prawdopodobne, że Chopin użył tu maniery wpisywania oznaczeń wewnątrz obszaru ich oddziaływania, a znak ma dotyczyć obu akordów, tak jak to poprawiono w Wf2 (→Wa). Por. np. Koncert e op. 11, cz. I, t. 16.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wf , Błędy KF , Znaki położone centralnie

t. 48-49

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Akcent długi w A1

!!!   miniat: Corel t. 48 + 2 miary 49, tylko dolna 5-linia.                   EZnieU1 tylko akcent

Krótki akcent w Wf (→Wa)

zamiast długiego

  w Wn1

EZnieU 

 w Wn2

EZnieU tylko t. 49

  proponowane przez redakcję

EZTU

Alternatywna propozycja redakcji

EZnieU1 oba znaki
..

W tekście głównym proponujemy rekonstrukcję wersji [A2], która w Wn1 mogła ulec zniekształceniu wskutek przejścia do nowej linii (niewykluczone zresztą, że i w samym autografie para widełek była umieszczona centralnie pod półnutą d1). Ponieważ nie ulega wątpliwości, że znaki mają tu podkreślać właśnie tę półnutę, można również zdaniem redakcji powiązać  Wn1 z akcentem A1. Wersje Wf (→Wa) i Wn2 to skutek niedokładności i błędów sztycharzy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Znaki położone centralnie

t. 51-63

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

 i  w A

!!!    miniat: od akordów 51 do końca 52 (ewentualnie do oktawy d2-d3), ścieśnione, tylko górna 5-linia. Tu  51, 53, 63 pod 8ką z kropką (2. akord), 61-62 puste, a  wszędzie między c2-c3 a cis2-cis3. Widły na miniaturze po znakach

Wf (→Wn,Wa) 

!!!   51, 53, 60 i 63 =TGTU, 52=A, 61-62 pusto; na miniaturze odpowiednio (51=TGTU, 52=A, także widły)

Propozycja redakcji

!!!   TGTU (bez t. 61-62)
..

W A znaki dynamiczne – , a zwłaszcza  – w t. 51-53, 60 i 62-63 wpisane są dopiero na 4. mierze taktu, niekiedy na znakach . Jest to, zdaniem redakcji, przykład użycia przez Chopina dawniejszej konwencji notacyjnej – patrz t. 10-12. W Wf (→Wn,Wa) tylko jedno z określeń odtworzono zgodnie z A (w t. 52), niektóre przeoczono (w t. 61-62 omówionych osobno), a pozostałe umieszczono w taki sposób, by dotyczyły całych oktawowych motywów zgodnie z obecnie obowiązującymi regułami pisowni. Por. uwagi dotyczące znaków  w t. 51-63.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Znaki położone centralnie

t. 57

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

  w A1, interpretacja kontekstowa

   w KJ

   w KK

EZnieU1

   w KB

EZnieU2

  i delicato w WL
..

W A1 określenie  Chopin wpisał między 2. a 4. szesnastką biegnika. Jest to przykład zastosowania wychodzącej z użycia konwencji umieszczania wskazówek wewnątrz, a nie na początku – lub nieco przed – obszaru ich obowiązywania (por. t. 58).
Następujące po  widełki dynamiczne różnią się zakresem, co jednak w tym kontekście praktycznie nie ma znaczenia. W tekście głównym odtwarzamy zapis KJ, który nie budzi zastrzeżeń stylistycznych i przypuszczalnie dość wiernie odtwarza pisownię [A2]. Dopasowane do wiązania szesnastkowego widełki WL są niewątpliwie efektem adiustacji wydawcy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki położone centralnie