mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcent długi w A

! miniat: wycinek = 1. miara, tylko dolna 5-linia.               EZTU

 w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU

Bez znaku w WfSB

Tu bez kliszy 
..

Ślady skrobania widoczne w A pokazują, że Chopin początkowo wpisał znak  pod dolną pięciolinią, mniej więcej w tym miejscu, w którym znajduje się w wydaniach. Widać też, że ten pierwotny znak był dłuższy, sięgał do pierwszej ósemki l.r. Poprawiona wersja znaku została skrócona i przesunięta nad pierwszy akord. W takiej formie znak należy interpretować jako akcent długi, co podajemy w tekście głównym. Sztycharz Wn (→Wf1,Wa) przeniósł znak, który uważał z pewnością za diminuendo, pod pięciolinię, przypuszczalnie aby uniknąć sprzeczności z określeniem poco cresc. lub po prostu ze względu na brak miejsca nad pięciolinią (widełki na pięciolinii są mało czytelne i stosuje się je tylko w wyjątkowych wypadkach).
Brak znaku w WfSB to zapewne przeoczenie, jedno z kilku w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie , Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ten. w A (→Wn→Wf,Wa)

! miniat: wycinek nieduży.                 TGTU = ten.

Bez wskazówki w WfSB
..

Brak ten. to przeoczenie lub adiustacja (pominięto także laseczkę przedłużającą h2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

leggier. w A (→Wn→Wf,WfSB)

! miniat: wycinek A odpowiedni, tylko górna 5-linia.

leggiero w Wa
..

W tekście głównym zachowujemy niejedno­znaczny skrót Chopinowski leggier. Redakcja uważa za najprawdopodobniejsze jego rozwi­nięcie formę przysłówkową leggier(a)mente, której Chopin użył kilkakrotnie w innych wczesnych utworach (por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 81). Inna możliwość to leggierissimo, które jednak Chopin skracał jako leggieriss. – por. t. 55 i 367. Leggiero Wa niemal na pewno nie odpowiada dosłownie zamysłowi Chopina, ale w praktyce, jako równoznaczne z leggiermente, może być uważane za jednoznaczną wersję Chopinowskiego skrótu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

d3-fis3-g3-a3 w ApI

g3-gis3-a3-ais3 w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Jako tekst ApI podajemy zapisaną na głównej pięciolinii pierotną wersję końcówki biegnika. Na sąsiedniej pięciolinii Chopin zaszkicował później wersję ostateczną, łącznie z przetrzymaniem nuty h2, którego w pierwotnym zapisie ApI nie było.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

c4 w ApI

Oktawa w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Wydaje się, że brak nuty c3 wiąże się w ApI z pierwotną wersją końcowego fragmentu biegnika wypełniającego 1. połowę taktu, w której nie ma przedłużenia h2. Nie zostało to jednak zaznaczone przez Chopina – kompozytor pominął c3 także w naszkicowanej już w ApI ostatecznej wersji tego fragmentu. Z tego względu traktujemy te warianty niezależnie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu