A
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 14

Akcent długi w A

! miniat: wycinek = 1. miara, tylko dolna 5-linia.               EZTU

 w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU

Bez znaku w WfSB

Tu bez kliszy 

Ślady skrobania widoczne w A pokazują, że Chopin początkowo wpisał znak  pod dolną pięciolinią, mniej więcej w tym miejscu, w którym znajduje się w wydaniach. Widać też, że ten pierwotny znak był dłuższy, sięgał do pierwszej ósemki l.r. Poprawiona wersja znaku została skrócona i przesunięta nad pierwszy akord. W takiej formie znak należy interpretować jako akcent długi, co podajemy w tekście głównym. Sztycharz Wn (→Wf1,Wa) przeniósł znak, który uważał z pewnością za diminuendo, pod pięciolinię, przypuszczalnie aby uniknąć sprzeczności z określeniem poco cresc. lub po prostu ze względu na brak miejsca nad pięciolinią (widełki na pięciolinii są mało czytelne i stosuje się je tylko w wyjątkowych wypadkach).
Brak znaku w WfSB to zapewne przeoczenie, jedno z kilku w tym takcie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie, Poprawki A, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.