mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Skróty pisowni i inne
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Skróty pisowni i inne

t. 306-307

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W źródłach oktawy l.r. zapisane skrótowo – pod linią ich górnych nut umieszczona jest wskazówka con 8va lub jej odpowiednik:

Tę niezbyt ścisłą pisownię – ustalenie, że wskazówka ta dotyczy tylko postępu głosu basowego, a nie dolnych nut partii pr.r. pozostawione jest domyślności grającego – odtwarzamy tylko w transkrypcji graficznej.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Skrótowy zapis oktaw

t. 319-320

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Nuty normalnej wielkości w ApI i A (→Wn→Wa,WfSB)

EZnieU (zrobione tylko 319, trzeba było rozsuwać niektóre nuty)

Drobne nuty w Wf

TGTU

Alternatywna wersja Wf

! miniat: Corel na wzór poprzednich wariantów.          EZnieU1 
..

W każdym z tych taktów zapis górnych nut 6 kolejnych tercji drobniejszą czcionką został wprowadzony – z pewnością przez Chopina lub w uzgodnieniu z nim – w Wf1 (→Wf2). W całej swej twórczości Chopin tylko 2 razy opublikował tak zanotowaną, ułatwioną wersję alternatywną, zresztą w bardzo podobnym kontekście opadającego, chromatycznego postępu akordów sekstowych, w których środkowe nuty, wykonywane l.r. wraz z dolnymi, można opuścić. Zapis taki pojawia się w Grand Duo Concertant na fortepian i wiolonczelę Dbop. 16, t. 247-250. Znamienne, że paryskie edycje obu tych utworów ukazały się w 1833 r., być może więc praca nad Grand Duo podsunęła Chopinowi pomysł wprowadzenia podobnego rozwiązania także w Wariacjach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 338

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Notacja A

EZnieU1

Notacja Wn (→Wf,Wa)

EZTU
..

Podział na głosy partii l.r. jest w A nieregularny i miejscami trudny do zrealizowania w druku. Wydaje się to być rezultatem wprowadzania nie do końca przemyślanych zmian w notacji pierw­szych dwóch ósemek – Chopin przypuszczalnie wyszedł od zapisu jednogłosowego , z którego na 1. mierze wydzielił następnie dwa górne głosy. Prostszą notację Wn (→Wf,Wa) trzeba w tej sytuacji uznać za ulepszenie, mimo że nie ma pewności, czy pochodzi ona od Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował jej, korygując w Wf ostatnią ósemkę – patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 343

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ósemka B-b drobnym krojem w A i Wf

TGTU tylko ósemka l.r.

Ósemka B-b normalną czcionką w ApI i Wn (→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek Wn1

Ósemka B-b drobnym krojem i [m.s.] proponowane przez redakcję

TGTU tylko ósemka l.r.
..

Wersja Wn (→Wa,WfSB) to następstwo pomyłki sztycharza Wn1, który nie zauważył, że oktawa B-b na początku taktu zapisana jest drobniejszym krojem, jako należąca do partii orkiestry. Chopin przywrócił właściwą pisownię w Wf. Aby zapobiec podobnemu nieporozumieniu, w tekście głównym precyzujemy, że lewą ręką solista ma wykonać ósemkę b2 jako domknięcie postępu ósemek z poprzedniego taktu. (Przełożenia l.r. w tym miejscu nie należy stosować przy wykonaniu bez akompaniamentu.)
Tak samo w t. 359.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 343-348

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W t. 343-344 i 347-348 w obu rękopisach Chopin użył skrótów do zapisu powtarzanych triol pr.r. W ApI zanotował tak wszystkie triole oprócz pierwszej w każdym takcie. A ma bardzo podobną notację – jedynie w t. 343 wypisane nutami są 3 pierwsze triole.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Skrótowy zapis A