- « Poprzednia
- 1
- …
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- …
- 137
- Następna »
|
t. 135-136
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym proponujemy dodanie łuku na wzór autentycznych łuków partii solowej. Por. też łuki partii l.r. wersji na 1 fortepian w t. 136-137 i 137-138. Łuk dodany w Wa3 wzorowany jest na niedokładnie w Wa1 (→Wa2) odtworzonym łuku l.r. partii solowej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||
|
t. 135-136
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Łuk l.r. jest w Wa źle odbity, tak iż urywa się pod ostatnią trzydziestodwójką t. 135. Kształt łuku wyraźnie pokazuje, że skrócenie łuku nie było ani zamierzone, ani pomyłkowe – miał on kończyć się nad klinikiem pod 1. trzydziestodwójką t. 136, lecz z powodu usterki drukarskiej widoczna jest tylko jego lewa połowa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wa |
|||||||||||
|
t. 135
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A (→Wn→Wf,WfSB) uwaga dotycząca sposobu wykorzystania alternatywnej partii l.r. jest sformułowana po francusku, przy czym w Wf skrócono ją o jedno słowo, być może ze względów typograficznych. W tekście głównym podajemy jej polską i angielską wersję. Przetłumaczoną na angielski uwagę – sformułowaną inaczej niż w tekście głównym – ma także Wa; jest ona ponadto umieszczona nie jako przypis, lecz przed początkiem dodatkowej pięciolinii. W ApI nie ma tej uwagi, tak jak innych oznaczeń wykonawczych. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||
|
t. 135-139
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W ApI alternatywna partia l.r. (akompaniament harmoniczny) nie jest w tych taktach wpisana – Chopin zaczął ją pisać dopiero od t. 140. Ze względu na zastosowany w ApI zapis z repetycją t. 136-141, alternatywnej partii nie ma także w t. 144-147. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Źródła niekompletne |
|||||||||||
|
t. 135
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W całej 2. wariacji w ApI nie ma żadnych oznaczeń wykonawczych oprócz tempa metronomicznego. Przy tym wpisane są dwie wartości – Skrócenie określenia tempa-charakteru w Wf prawdopodobnie pochodzi od Chopina*, który mógł je oznaczyć w podkładzie do Wf. Nie mając co do tego pewności, w tekście głównym pozostawiamy zasadniczo równoznaczne określenie A (→Wn→Wa,WfSB). * Cztery lata po napisaniu tej w pewnym sensie pedagogicznej uwagi "ma accuratamente" Chopin mógł ją uznać za dziecinną, a w każdym razie nieodpowiednią. Co więcej, list, w którym opisuje, jak grając w Warszawie w październiku 1830 r. swój Koncert e-moll, tylko dzięki dyrygentowi "nie mógł lecieć na złamanie karku", pozwala przypuszczać, że prawdziwym adresatem ostrzeżenia "ma accuratamente" mógł być sam nastoletni Chopin. Byłoby więc tym bardziej zrozumiałe, że w 1833 r. Chopin podbijający Paryż jako pianista i kompozytor pięciu dzieł z orkiestrą, nie mówiąc już o Nokturnach, Mazurkach, Etiudach czy Triu, postanowił usunąć to świadectwo swojego nieokiełznanego, młodzieńczego temperamentu, mimo że jego genezy – o ile nasze przypuszczenia w ogóle odpowiadają rzeczywistości – nie sposób było się domyślić. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Tempa metronomiczne , Zmiany określeń tempa |
= 76 (piórem, zapewne wcześniejsza) i - « Poprzednia
- 1
- …
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- …
- 137
- Następna »