mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk l.r. w A

TGTU = łuk l.r.

Bez łuku w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Brak łuku dla l.r. to zapewne skutek braku miejsca w Wn1. Nie ma to większego znaczenia, gdyż nad partiami obu rąk zapisanymi wspólnie na jednej pięciolinii Chopin często sam wpisywał tylko jeden łuk, uważając go za obowiązujący obie ręce – por. np. Ballada g op. 23, t. 1-5.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk do początku t. 377 w ApI i A

TGTU = prawy koniec 376 i końcówka w 377

Łuk do ostatniej nuty t. 376 w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany Wn1, ostatnia triola 376 + 1. triola 377, tylko dolna 5-linia.                            Tu prawy koniec łuku tylko do c
..

W Wn (→Wa) łuk rozpoczynający się w t. 376, ostatnim w linii, wskazuje wyraźnie na kontynuację, jednak w t. 377 nie ma jego dokończenia. W Wf i WfSB łuk doprowadzono tylko do ostatniej szesnastki t. 376, interpretując zapis Wn jako niedokładną końcówkę łuku. Podobnie interpretujemy to w transkrypcji merytorycznej Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 376

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ciągły łuk w ApI

Tu bez kliszy 

Nowy łuk od 4. szesnastki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.                   EZnieU1 = lewy koniec łuku

Nowy łuk od 2. szesnastki w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Odczytany dosłownie łuk pr.r. zaczyna się w A od 4. szesnastki taktu. Jest to z pewnością niedokładność (por. łuk l.r.), spowodowana przypuszczalnie niespłynięciem atramentu do końcówki pióra. Już w Wn1 właściwie oceniono tę sytuację, tak iż wszystkie wydania mają poprawny zakres tego łuku.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

3 kropki staccato w ApI

3 kliniki w A (→Wn→Wf,Wa)
..

Trzy ostatnie znaki staccato mają w ApI postać kropek, a nie kliników, jak pierwsze trzy i jak jest w wersji opublikowanej. Różnica między oznaczeniami pierwszej i drugiej połowy taktu dotyczy także łuków – patrz następna uwaga. Wszystkie te oznaczenia występują tylko w partii pr.r. i tylko w tym takcie, tak iż wydaje się, że Chopin sprawdzał tu, jak wyglądają rózne warianty oznaczeń tej figuracji. Gdy się ostatecznie zdecydował na kliniki i dwunutowe łuki, wpisał je w A w całym pasażu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Kliniki

t. 377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuki po 3 nuty w ApI

Łuki po 2 nuty w A (→Wn→Wf,Wa)
..

Tak jak w przypadku kropek staccato – patrz poprzednia uwaga – trzynutowe łuki w 2. połowie t. 377 to prawdopodobnie próba znalezienia najlepszego sposobu oznaczenia artykulacji końcowego pasażu Wariacji. Ostatecznie Chopin zdecydował się tu na krótsze łuki, ale w zbliżonym kontekście w finale Koncertu f op. 21, t. 506-510 wpisał łuki obejmujące po 3 nuty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany