Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 111-112
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Zdaniem redakcji, długie akcenty w Wf mogą być skutkiem nietrafnej interpretacji rękopiśmiennych znaków przez sztycharza. W tekście głównym akceptujemy więc ich odczytanie przez Wa. Brak akcentów w Wn to zapewne niedopatrzenie Chopina lub sztycharza. W tekście głównym podążamy za Wa, uznając brak akcentów w Wn za niedokładność [A], a różnicę w wielkości akcentów w Wf za przypadkową. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||
t. 113-124
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa. W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa. Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||
t. 119-121
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń |
||||||||||||||||
t. 125
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Zdaniem redakcji, znak w Wf został niedokładnie odtworzony z rękopisu. Po ośmiotaktowym diminuendzie i zdefiniowaniu nowego poziomu dynamiki (), zapewne docelowego, zwykłe przedłużenie diminuenda o ułamek taktu wydaje się bez znaczenia, a co za tym idzie, mało prawdopodobne, by Chopin zapisał je w tej postaci. Z tego względu proponujemy dwie możliwe interpretacje tego znaku, naszym zdaniem bardziej prawdopodobne w tym kontekście. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
||||||||||||||||
t. 315
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Trudno stwierdzić, na ile dokładnie odtworzono w wydaniach notację rękopisów. Obie wersje są, rzecz jasna, możliwe. W tekście głównym podajemy zapis Wf (→Wa) ze względu na Chopinowskie uzupełnienia oznaczeń dynamicznych w tym i poprzednim takcie, wprowadzone w korekcie Wf. Brak znaku w Wn2 to zapewne przeoczenie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »