mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 27

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

 w Wn

Wn TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa)

Wfa puste
..

Brak znaku w Wf (→Wa) to prawdopodobnie przeoczenie kopisty lub sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 28

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

f-f1 na ostatniej ósemce taktu w Wn

Wn ost. ósemka pusta oktawa f-f1

f-c1-es1-f1 w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Pusta oktawa na ostatniej ósemce l.r. w Wn to przypuszczalnie pomyłka sztycharza (por. ana­logiczne t. 54 i 287). Mogłaby to również być wersja pierwotna, analogiczna do t. 32, 58, 104, 108 i 291 i być może niezamierzenie pominięta w [A] przy poprawkach t. 54 i 287, a uzupeł­nio­na w podkładzie do Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk nad przednutką w Wn, odczyt dosłowny

Wn pionowy łuk

Arpeggio w Wn, interpretacja kontekstowa

red TGTU

 

Łuk pod przednutką (przetrzymujący) w Wf, interpretacja

Bez znaku w Wa
..

Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z le­żącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn ozna­cza przednutkę bez arpeggia, a Wf przed­nut­kę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w pra­ktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia.

Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Ósemka z kropką i trzydziestodwójka w Wn

Wn TGTU

Ósemka i szesnastka w Wf (→Wa)

Wf2, Wa wg opisu
..

Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według poprawnej rytmicznie wersji Wn, przekazującej niemal na pewno tekst [A]. Wf1 ma tu błędny rytm, w którym brakuje jednej trzydziestodwójki –  (na schemacie zachowano rozplano­wa­nie wartości rytmicznych partii pr.r. względem lewej). Zdaniem redakcji, jest to najprawdopo­dobniej niedokończony zapis rytmu, który widzi­my w Wn. Poprawka w Wf2 i Wa miała na celu usunięcie niedomiaru wartości, jest ona dziełem adiustatorów. Wersję tę przyjmujemy zarazem jako tekst Wf1, gdyż wydaje się, że tak właśnie, opierając się na wartościach rytmicznych nut, zinterpretuje to miejsce większość czytających.

Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według Wn. W Wf1 przeoczono kropki przedłużające wartość 1. ósemki, a po pauzie trzydziestodwójkowej umieszczono szesnastkę. Efektem tego był błąd rytmiczny (brak jednej trzydziestodwójki), który poprawiono w Wf2 (→Wa), jednak nie poprzez dodanie kropek i skrócenie drugiej nuty, lecz przez wydłużenie pauzy.

[Przydałoby się wyjaśnienie dlaczego my Wn. Tylko że nie wiem. Bo w analogicznych miejscach (55, 105, 288) wszędzie dajemy ten mniej punktowany rytm, nawet jeśli w Wn jest ten z trzydziestodwójką, jak w t. 55. Szesnastka jest też w t. 33, nawet w Wn2 (w Wn1 się pomylili).]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 29-30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk w Wn

Wn TGTU

Bez łuku w Wf (→Wa)

Wfa puste
..

Brak łuku w Wf to niemal na pewno przeoczenie kopisty lub sztycharza, powtórzone w Wa. W tekście głównym podążamy za Wn.

 

Nie wszystko w tym opisie się zgadza – np. t. 33-34 mają inny łuk niż wynika z twojego opisu. A w ogóle myslę, że tu różnic jest na tyle mało, a ustalenie tekstu bezproblemowe, że nie potrzeba takiego ogólnego komentarza, tylko poszczególne miejsca. Może zmienię zdanie po przejściu wszystkich, ale na razie robię lokalnie :)

W całym Polonezie ta kantylenowa, 8-taktowa fraza pojawia się, z podobnym łukowaniem, trzy razy: w taktach 27-34, 53-60 i 286-293 (w t. 103-110 łukowanie jest wyraźnie inne). W Wf (→Wa) łuki w t. 29-30 i analogicznych, w poprzedniku tej frazy, za każdym razem przyjmują inną postać. W t. 29-30 w ogóle nie ma łuku, co powtórzono w Wa. W t. 55-56 łuk w Wf jest krótki i sięga tylko do 3. ćwierćnuty taktu 55, a w Wa znowu w ogóle go nie ma, co uznajemy z przeoczenie. W t. 288-289 w obu wydaniach łuk jest dłuższy i sięga do 1. ćwierćnuty t. 289. Ten ostatni wariant łukowania występuje we wszystkich analogicznych momentach w następniku tej frazy - takty 33-34, 59-60 i 292-293, a także we wszystkich tych miejscach w Wn, zarówno w poprzedniku, jak i następniku, toteż właśnie takie łukowanie przyjmujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf