mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 62-64

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Kwestia, czy przygodne znaki chromatyczne drobnych nutek działają na nuty normalnej wielkości, nie była, jak się wydaje, jednoznacznie ustalona w czasach Chopina. W Wn i Wf przed dolną nutą akordu l.r. na 3. mierze t. 62 i 63, d, nie ma znaku chromatycznego, co przynajmniej teoretycznie może być mylące. Kasowniki dodano tylko w Wa – w Wa1 w t. 63, w Wa2 w t. 62.

W Wf2 dodano niezbyt uzasadniony  ostrze­ga­wczy przed d2 w t. 63. Znak znajduje się także w Wa, w którym dodano jeszcze kilka innych ka­so­wników ostrzegawczych – przed d2 w t. 62 i 64 oraz przed d1 w t. 63-64.

W tekście głównym uwzględniamy tylko kasowni­ki przed d w t. 62-63.

Kasowniki w tych miejscach uzupełniano także w analogicznych t. 295-297.

Także i ten zestaw wydaje się mało uzasadniony (może oprócz  w t. 62), zwłaszcza wobec braku  przed d w t. 62.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wf

t. 69-70

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk do półnuty w Wn

EZnieU prawy koniec

Łuk do końca t. 69 w Wf (odczyt dosłowny→Wa)

EZnieU1 prawy koniec

Łuk do końca t. 70 w Wf, możliwa interpretacja kontekstowa

EZTU, prawy koniec
..

W t. 69, ostatnim w linii, łuk Wf wyraźnie sugeruje kontynuację, jednak w t. 70 nie ma jego dokończenia. W t. 302-303, będących dosłownym powtórzeniem omawianych taktów, odpowiedniego łuku nie ma w ogóle, błąd ten nie pozwala na bezpośrednie odtworzenie zakończenia omawianego łuku. W tej sytuacji przyjmujemy, że łuk miał dochodzić do końca t. 70, jak w analogicznych t. 44 i 277, i wersję tę proponujemy w tekście głównym. W Wn łuk dochodzi – tak jak w wymienionych wyżej taktach – tylko do półnuty cis1, co może, lecz nie musi odpowiadać notacji [A].
Patrz też t. 302-303.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez akcentów w Wn

Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny

długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki)

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa.

W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa.

Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 119-121

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótkie akcenty w Wn

3 x nad oktawą

Różne akcenty w Wf

jak TGTU, ale drugi i trzeci (120-121) długie

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:

  • krótkie akcenty według Wn, gdyż w Wf każdy znak jest innej długości – kolejno krótki, pośredni (krótki lub długi), długi – co nie mogło odpowiadać intencji Chopina;
  • akcenty pod oktawami pr.r., jak jest w Wf, dla zachowania spójności z pozostałymi taktami tego odcinka (t. 111-124), w których Wn nie ma w ogóle akcentów. Umiejscowienie akcentów w Wn może być wynikiem rutynowej adiustacji sztycharza – w zapisie jednogłosowym regułą jest umieszczanie znaków po stronie główek nutowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń

t. 125-126

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

4 łuki w Wn

Wn 4 łuki obejmujące tylko grupy 32-owe

Łuk w t. 125-126 w Wf (odczyt do­słowny→Wa)

Wfa łuk zakończony na ostatniej nucie t. 126

Łuk do t. 127 w Wf, interpretacja kontekstowa

red TGTU
..

Łukowanie zostało najprawdopodobniej zmienione przez Chopina w podkładzie do Wf wraz z współgrającym z nim układem wiązań. Nowy, dłuższy łuk odtworzono jednak w Wf niedokładnie – koniec łuku w t. 126, na końcu strony (jak w naszej transkrypcji) sugeruje kontynuację do następnego taktu, w którym jednak nie ma dokończenia tego łuku. Za błąd uznajemy pozostawienie bez łuku kończącej frazę ćwierćnuty a w t. 127, toteż w tekście głównym doprowadzamy łuk do tej nuty. 

Łukowanie zostało zmienione prawdopodobnie przez Chopina na etapie korekty Wf (→Wa). W tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku aż do pierwszej wartości taktu 127, ponieważ wydaje się to logiczniejsze z punktu widzenia kształtowania frazy, a także pasuje do łukowania w całej tej części.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku