mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 20

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Przednutki Ais-H i Aisis-His w Wn1 i Wa2

Wn1, Wa2,3 TGTU

Przednutki A-H i Aisis-His w Wf i Wn2

Wf, Wn2 bez # przy A przed 3. ćwiercią

Przednutki A-H i Ais-His w Wa1

Wa1 A-H do 3. ćwierci i Ais-His do następnego taktu
..

Z trzech źródłowych wersji podwójnych przed­nu­tek, występujących przed 3. trylem i po nim, tylko jedna jest prawidłowa – Ais-H przed i Aisis-His po. Wynika to z porównania tego taktu z jego czterema powtórzeniami w t. 46, 72, 279 i 305:

  • jest to jedyna wersja, która pojawia się (w t. 46) w obu wydaniach opartych bez­pośrednio na rękopisach – Wn1 i Wf1;
  • w Wn1 wersja ta występuje we wszyst­kich tych miejscach;
  • żadne racje muzyczne nie przemawiają za różnicowaniem takich szczegółów w prze­biegu Poloneza;
  • odmienne wersje Wf można z dużym prawdopodobieństwem wytłumaczyć pomyłkami kopisty lub sztycharza.

W omawianym takcie brak  w Wn2 to prze­ocze­nie sztycharza, a  zamiast  w Wa1 – naj­praw­dopodobniej pomyłka, sprostowana w Wa2.

 

 

omówić, m. in. wyrywkowa adiustację Wa – poprawili tylko 305. Jak się da rozwinąć kwestię adistacji Moschelesa i jej wykorzystania w Wf2 – to tłumaczy niektóre drobne różnice Wf2-Wa1, np. tę w t. 20 – jeśli Moscheles dodał #, to... [przemyśleć po całości]

W Wn wszystkie te miejsca zapisane zostały prawidłowo, poza taktem 20. w Wn2, gdzie przeoczono krzyżyk przy Ais w przednutce do 3. ćwierćnuty. W Wf ten sam krzyżyk przeoczono w t. 20, 72 i 305, a w t. 279 zamiast  umieszczono przy tej nucie  (co zrównało ją brzmieniowo z nutą następną). W Wa1 powtórzono za Wf2 błędy z t. 20, 72 i 279, poprawiając jedynie t. 305. Jednocześnie dokonano zmiany w t. 20 w przednutkach do następnego taktu: Aisis-His zamieniono na Ais-His; trudno powiedzieć, czy była to pomyłka, czy też próba korekty. W Wa2 poprawiono wszystkie błędy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 24-25

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

2 akcenty i kropka staccato w Wn1

EZnieU

2 akcenty i łuk w Wf (→Wa)

EZnieU1

Akcent i kropka w Wn2

EZnieU tylko kropka + EZnieU2 l.r.

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU
..

W tekście głównym opieramy się na oznacze­niach Wf (→Wa), wprowadzonych w [KF] (pod­kła­dzie) lub korekcie Wf1 i z pewnością póź­niej­szych od oznaczeń Wn. Oba zestawy różnią się zresztą bardzo nieznacznie i można je uważać za uzupełniające się, co uwzględniamy jako możli­wość wariantową.
Brak 2. akcentu w t. 24 to przeoczenie sztycharza Wn2.

W całym Polonezie ta 2,5-taktowa fraza występuje pięć razy (t. 24-26, 50-52, 76-78, 283-285 i 309-311 z innym zakończeniem). W zależności od źródła i momentu utworu występują w niej różnice w liczbie kropek staccato, łukowaniu i akcentacji. Przykładowo, brak akcentu na ostatniej ósemce t. 24 w Wn2 to zapewne przeoczenie sztycharza lub dowolna adiustacja.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 24-26

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wn2 zmieniono układ graficzny tekstu, umieszczając  partię pr.r. w całości na górnej pięciolinii (w kluczu basowym). Zmiana ta jest sprzeczna ze zwyczajem Chopina, który tylko w zupełnie wyjątkowych sytuacjach (np. w Pre­lu­dium E op. 28 nr 9) zapisywał pr.r. w ten spo­sób. Podobne zmiany wprowadzono we wszystkich analogicznych miejscach (t. 50-52, 76-78, 283-285 i 309-311), a także w t. 79-83. Tego nieautentycznego układu graficznego w naszych transkrypcjach nie odtwarzamy, gdyż zmiany te nie wpływają na znaczenie tekstu.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 24-26

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn1 i Wf (→Wa)

Akcenty i kropki w Wn2

EZnieU2
..

W Wn2 kropki i akcenty umieszczone pod lub nad partią pr.r. powtórzono dowolnie przy partii l.r. Pominięto przy tym ostatni akcent w t. 24 (przeoczony także w pr.r.) i kropkę staccato pod Fis1 na 3. mierze t. 26. Uzupełnienie wiązało się z graficznym rozdzieleniem partii obu rąk w wyniku umieszczenia całej partii pr.r. na górnej pięciolinii. Autentyczny układ graficzny w tego typu jednorodnej fakturze wyraźnie sugeruje, by znaki umieszczone nad partią pr.r. odnosić do całych pionów akordowych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 33

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Trzydziestodwójka w Wn1, możliwa interpretacja

EZnieU

Szesnastka w Wn1, prawdopodobna interpretacja, Wf (→Wa) i Wn2

reszta TGTU
..

Na 1. mierze taktu Wn1 ma błędny rytm pr.r. – ósemkę, pauzę szesnastkową i trzydziesto­dwój­kę. Błędu można upatrywać w wartości pauzy – dodanie kropki przedłużającej daje rytm podobny do tego, który Wn ma w analogicznym t. 29, a identyczny z tym, który ma w t. 55. Zdaniem redakcji, znacznie prawdopodobniejsze jest jednak, że błędem jest trzecia beleczka wiązania, a oktawa es1-es2 ma być szesnastką, jak to zresztą poprawiono w Wn2. Sztycharz Wn1 mógł bowiem błędnie uogólnić schemat wiązania zawierającego dodatkowe, cząstkowe beleczki, występujący już dwukrotnie w poprzednich taktach na tej stronie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn