mUltimate Chopin

WN 37, Lento con gran espressione

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 8

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

Bez znaku w A1, KK (→KB) i WL

!!!   miniat: Corel, ten takt, obie pięciolinie.              Tu bez kliszy 

 w KJ, odczyt dosłowny

EZnieU

Akcent długi w KJ, możliwa interpretacja

EZTU bez nawiasu

Wariantowa propozycja redakcji
..

Interpretacja znaku w KJ nastręcza trudności – jego ramiona są nierówne, przez co niepewny jest moment jego rozpoczęcia, a koniec przypada wewnątrz skrótowo zapisanej 2. połowy taktu, co utrudnia oszacowanie jego zakresu. Co więcej, brak znaku w pozostałych źródłach, a w szczególności w opartej na tej samej podstawie KK, sugeruje możliwość jego pomyłkowego wpisania – pierwsze połowy t. 8-9 są graficznie bardzo podobne do siebie, co mogło zmylić kopistkę. Zdaniem redakcji, zakładając, że znak znajdował się w [A2], uważamy akcent długi za najbardziej prawdopodobną jego interpretację. Ze względu na opisane wątpliwości akcent ten podajemy w tekście głównym w formie wariantowej.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności KJ

t. 16

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

Bez oznaczeń w A1 i KB

!!!   miniat: 

 i łuk w KJ, odczyt dosłowny

Fermata w KK i WL

Łuk i akcent długi proponowane przez redakcję
..

Oznaczenia dotyczące nuty a1 na początku taktu budzą poważne wątpliwości ze względu na niezgodność źródeł opartych na [A2] – KJ i KK. W tekście głównym podajemy interpretację zapisu KJ, w której oba widoczne elementy – łuk i krótkie widełki  – dają się dość łatwo i sensownie zidentyfikować jako łuk-tenuto i akcent długi. Natomiast w KK podobnie ułożone, lecz znacznie mniejsze elementy najbardziej w sumie przypominają fermatę (tak też zostały odtworzone w WL), która w tym miejscu jest zupełnie nieuzasadniona.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy KK

t. 17-20

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

Akcent długi w t. 19 w A1

!!!   miniat: nic.               EZTU tylko 19

Akcent długi i 3 krótkie w KJ, odczyt dosłowny

EZnieU

4 krótkie akcenty w KK, odczyt dosłowny

EZnieU2

4 akcenty długie w KJ i KK, interpretacja kontekstowa

EZTU

Krótkie akcenty w t. 19-20 w KB

EZnieU tylko 19-20

Akcent długi i 2 krótkie w t. 18-20 w WL

EZTU 18 + EZnieU 19-20
..

Tylko pierwszy z czterech akcentów wpisanych w tych taktach w [A2] (→KJ,KK) można na podstawie KJ zakwalifikować jako niewątpliwy akcent długi. Trzy pozostałe mają w tej kopii kształt krótkich akcentów, jednak konfrontacja z charakterystycznie przesuniętymi znakami w KK prowadzi do wniosku, że w [A2] były to najprawdopodobniej akcenty długie. W KK znaki w t. 17-18 przesunięte są tak bardzo, że bez pomocy KJ trudno zgadnąć, co piszący miał na myśli (być może dlatego oba pominięto w KB, a pierwszy z nich także w WL).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie

t. 22

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

Bez znaku w A1

!!!   miniat: Corel, pół taktu, tylko górna 5-linia. UWAGA!!! Wszystkie Corelowe miniatury wersji pr.r. A1 robić w rytmie A1, a pozostałe w rytmie A2 (tam gdzie są różnice)                 Tu bez kliszy 

Akcent długi w KJ

Krótki akcent w KK

EZnieU

 w KB i WL

EZnieU
..

Wyraźny akcent w KK pozwala uznać dłuższy znak w KJ za akcent długi, który podajemy w tekście głównym. W KB i WL znak odtworzono jako krótkie widełki diminuendo. Por. t. 26.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje WL

t. 25-26

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

Bez znaków w A1

!!!   miniat: 2. połowa 25 + cały 26, tylko górna 5-linia, Corel.                        Tu bez kliszy 

  w KJ i KK (→KB)

EZTU = widły 25 + znak w 2. połowie 26

 i  w KJ i KK, możliwa interpretacja

EZnieU

 w WL

EZTU tylko 25
..

Widełki  w t. 25 zostały wyjątkowo zgodnie przekazane w źródłach, choć można się zastanawiać, czy znak ma sięgać do końca taktu, czy tylko do ćwierćnuty gis1. Natomiast drugi znak w t. 26 jest w kopiach na tyle krótki, że mógłby być również akcentem długim, który należałoby wówczas odnieść do początku trioli. Brak znaku w WL może być przeoczeniem lub adiustacją Kolberga, jeśli uznał on, że po  na początku taktu drugi znak jest niepotrzebny. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych