KJ
Tekst główny
A1 - Autograf roboczy
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
KK - Kopia Kolberga
KB - Kopia Bałakiriewa
WL - Pierwsze wydanie
porównaj
  t. 22

Bez znaku w A1

!!!   miniat: Corel, pół taktu, tylko górna 5-linia. UWAGA!!! Wszystkie Corelowe miniatury wersji pr.r. A1 robić w rytmie A1, a pozostałe w rytmie A2 (tam gdzie są różnice)                 Tu bez kliszy 

Akcent długi w KJ

Krótki akcent w KK

EZnieU

 w KB i WL

EZnieU

Tak jak w pierwszej części utworu, w t. 22-32 zakresy widełek dynamicznych, a także rozróżnienie znaków  od akcentów (długich lub krótkich) stanowi trudny problem, gdyż kopie najbliższe [A2] albo nie grzeszą dokładnością jak KJ, albo są bardzo gęsto zapisane jak KK. Jeśli, co wydaje się prawdopodobne, [A2] był równie gęsto zapisany jak KK, to trudności w interpretacji tych znaków pojawiały się już przy jego odczytywaniu. Wersje KB i WL są w widoczny sposób skażone ingerencjami Bałakiriewa lub Kolberga, wykraczającymi poza próbę wiernej interpretacji zapisu. Wersja proponowana w tekście głównym to wynik naszej analizy tych znaków, uwzględniającej zapisy KJ i KK skonfrontowane z Chopinowskimi zwyczajami w tym względzie, znanymi z innych dzieł. W całym tym fragmencie zwraca uwagę całkowity brak tego rodzaju znaków w A1.

W omawianym takcie wyraźny akcent KK pozwala uznać dłuższy znak w KJ za akcent długi. W KB i WL znakowi nadano postać widełek diminuendo, dopasowując ich długość do 1. miary taktu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje WL

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.