Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 109

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Akcent długi w Af, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: ta co 17.                       TGTU

 w Wf (→Wa)

widły jak w t 17

Przesunięty krótki akcent w Wn1

EZnieU1

Krótki akcent w Wn2

zwyczajnie położony

..

Akcent w Af jest w tym takcie dość krótki, tak iż o uznaniu go za akcent długi decyduje jego kształt i kontekst. Obecność w Wf (→Wa) znacznie dłuższego znaku – takiego jak w analogicznym t. 17 – wskazuje na prawdopodobną ingerencję adiustatora, a być może nawet Chopina. Zmiana na polecenie Chopina potwierdzałaby kwalifikację znaku jako akcentu długiego. Znak w Wn1 umieszczono niedokładnie, tak iż nie jest całkiem pewne, której miary taktu dotyczy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 115

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Akcent długi w Af, prawdopodobna interpretacja

!!!   miniat: Corel.                        EZTU

2 akcenty długie w Wf

EZnieU1

Krótki akcent l.r. w Wa

EZnieU2

Krótki akcent w Wn

EZnieU

..

Dwa akcenty zapisane w Af w analogicznych t. 19 i 111 mają cechy często spotykane w zapisie krótkich akcentów – pochylenie znaku ku górze i stosunkowo duży kąt między ramionami. Znak w omawianym takcie jest jednak pod tym względem mniej charakterystyczny, przyjmujemy więc, że jest to akcent długi. W Wf (→Wa) umieszczono go omyłkowo pod akordem l.r., co Chopin następnie skorygował w ostatniej fazie poprawek, dodając drugi akcent pod triolą pr.r. Dodany akcent – niewątpliwie długi – przechyla naszym zdaniem szalę prawdopodobieństwa na stronę akcentów długich we wszystkich analogicznych taktach. Krótki akcent w Wn można uważać za wersję alternatywną.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 124-125

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Ciągły łuk w Af (→WfWa)

!!!   miniat: Corel, te takty, tylko dolna 5-linia.             EZTU

2 łuki w Wn, odczyt dosłowny

EZnieU2 lewy + dolny prawy

Interpretacja kontekstowa Wn, alternatywna propozycja redakcji

EZnieU2 lewy + EZnieU prawy

..

W tekście głównym podajemy ciągły łuk Af, odtworzony w Wf i Wa z drobnymi niedokładnościami związanymi z przejściem od t. 125 na nową linię tekstu – w Wa łuk w t. 124 doprowadzono tylko do ćwierćnuty gis, natomiast w Wf kontynuacja łuku w nowej linii umieszczona jest pod pięciolinią. Rozdzielone łuki Wn mogą być autentyczne – wydaje się, że w trakcie pisania [An] Chopin stopniowo uzupełniał łukowanie partii l.r., a Af przedstawia końcowy efekt tego procesu (w Wn2 łuk kończący się w t. 124 odtworzono niedokładnie, tak iż wydaje się kończyć na ais). Rozpoczynający się w t. 125 łuk, dodany być może w korekcie Wn1, umieszczono pod pięciolinią prawdopodobnie dla uniknięcia komplkacji graficznych w t. 128. Jako rozwiązanie alternatywne proponujemy zatem łuk o takim samym zasięgu, lecz poprowadzony nad głosem tenorowym, którego dotyczy. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn

t. 127-129

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Łuk w Af (→Wf)

!!!   miniat: Corel, obie pięciolinie, t. 127-8 i ćwierćnuta 129.                  EZTU 2 kawałki łuku na dolnej pięciolinii + EZnieU his 129 na górnej + EZTU Gis 129 w dół laska

Łuk Wa

EZnieU1 łuk + EZnieU his/Gis

3 łuki w Wn

tr = EZnieU2 łuk + EZnieU his/Gis + EZnieU3 2 krótkie łuki 128-9;

2 łuki w Wn, interpretacja kontekstowa

EZTU łuk 2 kawałki i Gis + EZnieU his + EZnieU3 górny krótki łuk 128-9.

2 łuki proponowane przez redakcję

..

Notacja łuków głosu tenorowego ukształtowała się ostatecznie w Af. Prawdopodobnie ze względu na komplikacje graficzne w t. 128 łukowanie pozostałych źródeł jest niekompletne lub niedokładne:

  • w Wf łuk Af umieszczono pod pięciolinią, zapewne aby ułatwić wyrysowanie krzywej (zapis ten odtwarzamy w transkrypcji graficznej – wersja "transkrypcja");
  • Wa w t. 127 kontynuuje łuk nad głosem tenorowym, ale w t. 128 obejmuje nim także głos altowy;
  • Wn ma w głosie tenorowym dwa łuki – poprowadzoną pod pięciolinią kontynuację łuku z poprzednich taktów i pierwotny łuk dis-Gis w t. 128-129. Jest to przypusz­czalnie wynik późniejszego dodania łuku frazowego, być może dopiero w korekcie Wn1. Pierwotny łuk, obejmujący dwie ostatnie nuty cis1-his w t. 128-129, zachował się także w głosie altowym.

W tekście głównym podajemy łuk Af, uzupełniony łukiem dla głosu altowego, wpisanym w tym autografie w analogicznych t. 35-37.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 131-132

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Łuk w t. 132-133 w Af

!!!   miniat: wycinek, t. 131-2 + ćwierćnuta 133, tylko dolna 5-linia (ale z całym łukiem Af).                 EZTU

Dłuższy łuk w t. 132-133 w Wf

EZnieU

Łuk w t. 131-133 w Wn

EZnieU1

Łuk w t. 132 w Wa

EZnieU2

Alternatywna propozycja redakcji

EZnieU3

..

Tak jak w t. 39-42, w tekście głównym podajemy łuk Af, podkreślający postęp ais1-his1 na przejściu t. 132-133 jako zakończenie głosu tenorowego. Łuk ten – nie całkiem jasny – początkowo odczytano w Wf jako łączący ćwierćnuty dis1-ais1. Wersja ta zachowała się w Wa, natomiast w Wf Chopin przedłużył ten błędny łuk do wersji równoważnej dłuższemu łukowi Wn. Ta doraźna korekta nie musi, zdaniem redakcji, oznaczać definitywnej rezygnacji z łuku Af, sugeruje natomiast, że Chopin do końca nie uważał żadnej z nich za ostateczną. Łuk Wn, wskazujący realną artykulację partii l.r., można zatem uważać za równorzędny wariant. Mając zaś na uwadze wahanie Chopina, jako rozwiązanie alterntywne podajemy jeszcze propozycję połączenia w jednym łuku istotnych wskazań z obu wersji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wf