Zagadnienia : Niedokładności Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- Następna »
t. 355
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Podobnie jak w t. 351 źródła prezentują trzy wersje położenia znaku , z których każde można uważać za odpowiadające zamysłowi Chopina – znaki w A i KF napisane są ręką Chopina, znak w Wf jest możliwym odczytaniem zapisu A. Do tekstu głównego przyjmujemy wersję A, zgodną z przyjętą przez nas wersją t. 351. Warto zauważyć, że przy powtórzeniu tego fragmentu (t. 452-453 i 456-457) Chopin wpisał jeszcze inną pedalizację. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||||
t. 355-356
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Dłuższy łuk Wf (→Wa) to wynik nadinterpretacji łuku A. Pominięcie łuku w Wn1 to przeoczenie, poprawione w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||
t. 382-383
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Interpretacja łuku A przez Wf (→Wa) musi tu być uznana za niedokładną – łuk rękopisu dociągnięty jest do początku t. 383, a pogrubiona końcówka łuku świadczy o ostrożnym, starannym pociągnięciu pióra. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
|||||||||||||||||
t. 383
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
W A nie jest jasne, czy łuk ma się rozpoczynać od 1. nuty taktu, czy od drugiej, co znalazło odzwierciedlenie w odmiennych wersjach KF i Wf (→Wa). Przy tym w Wf widać ślady skracania łuku, który początkowo sięgał aż do h1 w poprzednim takcie. Wersja Wn to zapewne "rutynowa niedokładność", wynikająca z udokumentowanej w wielu utworach Chopina skłonności do dopasowywania łuków (a także widełek dynamicznych) do regularnych struktur rytmicznych, np. taktów. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||
t. 412-435
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Łuki nad motywami dolnego głosu obejmują w A same ósemki lub dochodzą do półnuty w następnym takcie. Różnice mają jednak niemal na pewno charakter przypadkowych niedokładności, toteż w tekście głównym ujednolicamy je, przyjmując łuki 6-nutowe jako występujące w A częściej (7 dłuższych przy 2 krótszych i 3 wątpliwych). Przypadkowe niedokładności występują także w pozostałych źródłach, oprócz Wn, w którym wszystkie łuki są 5-nutowe. Większość wątpliwości co do zasięgu łuków wywołana jest końcami linii – łuk sugerujący kontynuację nie ma dokończenia w nowej linii (t. 418-419 w A i KF, 432-433 w A, 412-413, 420-421 i 428-429 w Wf oraz t. 422-423 w Wa). W naszych transkrypcjach podajemy wówczas krótsze łuki, podobnie jak w mogących uchodzić za wątpliwe t. 426-427 w A oraz 412-413 i 428-429 w KF. W Wa pominięto łuk w t. 420-421. Ani KF, ani Wf, Wa czy Wn nie odtworzyło dokładnie notacji podkładu, w sumie jednak niedokładności jest w tej części mniej niż za pierwszym razem (t. 310-333). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KF , Niepewna kontynuacja łuku |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- Następna »