mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 127

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

fis2 w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.               TGTU = fis2 na początku taktu

gis2 w Wn1 (→Wn2)

tylko główka wyżej
..

Zgodna wersja Wf i wszystkich źródeł partii orkiestry – RFrork i Wfork (→Wnork) – dowodzi błędu w Wn1 (→Wn2), poprawionego dopiero w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 128

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 w połowie taktu w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                EZnieU

 na początku taktu w Wn3
..

Porównanie z określeniami dynamicznymi w analogicznych t. 132, 136 i 140 wskazuje zdaniem redakcji na niedokładne umiejscowienie znaku  w większości źródeł. Przyczyną mogło być zastosowanie w [A] konwencji plasowania określeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania. Dlatego w tekście głównym uwzględniamy przesunięcie znaku przyjęte w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie

t. 130-143

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Akcenty długie w Wf (→Wn1→Wn2)

11 akcentów na 4 linijkach (bez t. 142, który jest osobno)

Krótkie akcenty w Wa i Wn3

też 11 tylko krótkich
..

W Wf większość akcentów w t. 130-131 i analog. to akcenty długie – 7 z 11 (przy 2 krótkich i 2 niejednoznacznych); podobną proporcję ma Wn1 (→Wn2). Biorąc pod uwagę, że Chopinowski znak akcentu długiego nie był przez sztycharzy traktowany jako taki, lecz sprowadzany albo do akcentu krótkiego, albo do widełek , uważamy taki obraz za dowód, że Chopin miał tu na myśli akcenty długie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 132

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 na 2. ósemkę w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                EZnieU

 na początku taktu w Wn
..

Porównanie z określeniami dynamicznymi w analogicznych t. 136 i 140 wskazuje na niedokładne umiejscowienie znaku  w Wf (→Wa). W tekście głównym uwzględniamy przesunięcie znaku przyjęte w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie

t. 132-136

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W Wf nie ma ​​​​​​​ przed 9. szesnastką t. 132 i 136. Oczywistą niedokładność poprawiono zarówno w Wn, jak i w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn