Zagadnienia : Znaki położone centralnie

t. 128

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 w połowie taktu w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: nic.                EZnieU

 na początku taktu w Wn3

..

Porównanie z określeniami dynamicznymi w analogicznych t. 132, 136 i 140 wskazuje zdaniem redakcji na niedokładne umiejscowienie znaku  w większości źródeł. Przyczyną mogło być zastosowanie w [A] konwencji plasowania określeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania. Dlatego w tekście głównym uwzględniamy przesunięcie znaku przyjęte w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie

t. 132

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 na 2. ósemkę w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                EZnieU

 na początku taktu w Wn

..

Porównanie z określeniami dynamicznymi w analogicznych t. 136 i 140 wskazuje na niedokładne umiejscowienie znaku  w Wf (→Wa). W tekście głównym uwzględniamy przesunięcie znaku przyjęte w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie

t. 232

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez legatissimo.           Tu  pod h1 (4. szesnastka)

 proponowane przez redakcję

TGTU

Inna interpretacja źródeł

 na początku taktu

..

Położenie oznaczenia  niedostatecznie tłumaczy się muzycznie – nowa fraza, jesli ma być piano (po uprzednim forte), to raczej od początku taktu. Byłby to więc przykład zastosowania maniery umieszczania określeń wewnątrz obszaru obowiązywania. Być może jednak znak w [A] był tylko nieco przesunięty poza 1. ósemkę l.r. ze względu na brak miejsca pomiędzy pięcioliniami. W tekście głównym podejmujemy próbę przybliżonej rekonstrukcji tego położenia; można to również odczytywać dosłownie, jako  zaraz po początku taktu, który pełni podwójną funkcję – kończy poprzednią frazę i rozpoczyna nową.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki położone centralnie

t. 262

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                  Tu pusta klisza 

[] proponowane przez redakcję

..

Autentyczne oznaczenia o charakterze dynamicznym, odczytane dosłownie, nie tworzą spójnego obrazu – po  w t. 260-261 wskazówka dolciss. pojawia się w połowie taktu bez uchwytnego związku z melodią, harmonią czy rytmem. Z tego względu w tekście głównym proponujemy dodanie znaku . Jest to wszakże tylko jedna z kilku możliwych interpretacji oryginalnego zapisu – niewykluczone, że dolciss. należy rozpocząć wcześniej, na początku taktu lub po pauzie. Byłby to wówczas przykład użycia dawnej konwencji stawiania określeń wewnątrz obszaru ich obowiązywania (Chopin wielokrotnie ją stosował, zwłaszcza we wcześniejszych utworach).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki położone centralnie

t. 355

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

pod 2. triolą w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: nic.              EZnieU

​​​​​​​na początku taktu w Wn3

..

Nie ulega wątpliwości, że  obowiązuje już na szczycie pasażu. Umiejscowienie oznaczenia ​​​​​​​w Wf można wytłumaczyć jego kształtem w [A] – mogło ono być na tyle duże, że jego prawy koniec przypadał już na 2. triolę szesnastek (por. np. końcówkę Etiudy c op. 10 nr 12). Inna możliwość to maniera wpisywania oznaczeń wewnątrz obszaru ich obowiązywania – por. np. zakończenie Etiudy Ges op. 10 nr 5. Odpowiedniego przesunięcia dokonano już w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie