Zagadnienia : Błędy Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 73
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak łuku przetrzymującego przednutkę dis2 jest zdaniem redakcji błędem – Chopin wielokrotnie stosował zapisane w ten sposób łamanie oktaw w dół, por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 149-150, Balladę g op. 23, t. 258-259 czy Allegro de Concert op. 46, t. 217 i 219. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 77
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wf przed 7. ósemką postawiony jest jeden znak, na wysokości h, tak iż nie jest jasne, czy dotyczy on dolnej nuty tercji (dając ais), czy górnej (dając cis1). W akordzie orkiestry występuje tu – zarówno w RFrork, jak i Wfork – cis1 w partii altówek. Rysują się dwie możliwości:
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 79
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Przed 2. oktawą nie ma w Wf znaków chromatycznych, co jest oczywistym przeoczeniem, poprawionym zarówno w Wn, jak i w Wa. Krzyżyk przed ais2 został dopisany także w WfS. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfS , Ostatni znak przykluczowy |
||||||||
t. 87
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Odczytane dosłownie, palcowanie Wf budzi wątpliwości ze względu na jego problematyczną celowość – 5. palec na Dis jest w tym kontekście najzupełniej oczywisty i trudno sobie wyobrazić, dlaczego Chopin miałby chcieć wskazywać jego użycie akurat tutaj. Zdaniem redakcji, sztycharz przydzielił cyfrę do niewłaściwej nuty, dlatego w tekście głównym umieszczamy ją pod dis, gdzie niesie ona użyteczną informację. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
||||||||
t. 87
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Wersja Wf (→Wn,Wa), choć pozornie nie zawiera błędu, jest z pewnością pomyłkowa, gdyż nie zgadza się z partią orkiestry Wfork – cis2, realizowane przez 1. klarnet, powinno brzmieć jeszcze na 4. mierze taktu. Wprawdzie harmoniczne skutki tej niezgodności są przy zachowaniu autentycznej pedalizacji praktycznie niezauważalne (tłumaczy to brak poprawek w egzemplarzach lekcyjnych), ale wymagający arpeggia decymowy akord stanowi niepotrzebną komplikację pianistyczną. Zdaniem redakcji, półnuta cis2 została najprawdopodobniej pomyłkowo umieszczona pod 2. ćwierćnutą zamiast pod trzecią, toteż w tekście głównym proponujemy odpowiednią zmianę. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »