mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 364

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

g2 w akordzie w Wf (→Wa)

!!!   miniat: od 2. do 4. ósemki, tylko górna 5-linia, bez wideł.                 Tu na 3. ósemce to, co na 2.

a2 w akordzie w Wn
..

O błędzie Wf (→Wa) świadczy porównanie z analogicznymi t. 363 i 367-368 (patrz też t. 39-40), a także partia orkiestry, w której pierwszy obój ma a2, a nie g2. Podstawą adiustacji w Wn była zapewne wspomniana analogia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 367-368

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w źródłach

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza 

Kropki staccato proponowane przez redakcję
..

W tekście głównym uzupełniamy kropki staccato na wzór analogicznych motywów w t. 363-364 oraz 39-44.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 372

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Długi i krótki akcent w Wf

!!!   miniat: nic.                  Tu pierwszy akcent długi zamiast krótkiego

Krótkie akcenty w Wn i Wa

TGTU
..

Różnica długości akcentów w Wf wydaje się przypadkowa – w t. 375 akcenty są w podobnym motywie jednakowe. Z tego względu w tekście głównym podajemy akcenty jednakowej długości (krótkie), tak jak w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna:

zagadnienia: Akcenty długie

t. 378

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Ćwierćnuta A w Wf (→Wa1→Wa2)

!!!   miniat: nic.                   A zamiast H

Ćwierćnuta H w Wn, Wa3 i WfD
..

O błędzie Wf świadczy partia orkiestry, w której wiolonczele i kontrabasy mają w tym miejscu H, a także Chopinowska poprawka w WfD. Poprawny tekst w Wn wprowadzono prawdopodobnie porównując partię fortepianu z głosami orkiestrowymi. Wa3 zadiustowano przypuszczalnie na podstawie Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 385

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis2 w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: motyw 385 + ćwierćnuta 386 (od g2 do g2), tylko górna 5-linia, bez napisów.                        Tu pusta klisza 

f2 w Wn, Wa2 (→Wa3) i WfH

TGTU = kaso f2.
..

Brak znaku przed ostatnią szesnastką to najprawdopodobniej przeoczenie Chopina. Przywołanie przez solistę jednego z głównych tematów tej części w nowej, ale dobrze przygotowanej tonacji C-dur, przynosi uspokojenie po burzliwym fragmencie orkiestrowym. W takim kontekście odejście od oryginalnego, diatonicznego przebiegu frazy nie wydaje się uzasadnione i brzmi obco. Kasownik dodany w Wn niemal na pewno nie jest autentyczny, tym bardziej znak dodany w Wa2 (→Wa3), ale znak dopisany w WfH (prawdopodobnie ręką uczennicy) może pochodzić od Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfH