Wf
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 385

fis2 w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: motyw 385 + ćwierćnuta 386 (od g2 do g2), tylko górna 5-linia, bez napisów.                        Tu pusta klisza 

f2 w Wn, Wa2 (→Wa3) i WfH

TGTU = kaso f2.

Brak znaku przed ostatnią szesnastką to najprawdopodobniej przeoczenie Chopina. Przywołanie przez solistę jednego z głównych tematów tej części w nowej, ale dobrze przygotowanej tonacji C-dur, przynosi uspokojenie po burzliwym fragmencie orkiestrowym. W takim kontekście odejście od oryginalnego, diatonicznego przebiegu frazy nie wydaje się uzasadnione i brzmi obco. Kasownik dodany w Wn niemal na pewno nie jest autentyczny, tym bardziej znak dodany w Wa2 (→Wa3), ale znak dopisany w WfH (prawdopodobnie ręką uczennicy) może pochodzić od Chopina.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Dopiski WfH

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.