Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 150-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ostatnia miara 150 + 5 szesnastek 151, tylko górna 5-linia, całość pod przenośnikiem oktawowym (na wzór t. 142-143)                    Tu pusta klisza 

Palcowanie Wa1

Kolejne grupy : 31-– | 5123  51-–  5214 |  5-––  51-–  51-– |

Palcowanie w Wa2 (→Wa3)

jak war_22, tylko pod 4. szesnastką t. 151 '4' zamiast '3'

..

Prawdopodobieństwo autentyczności palcowania Fontany w Wa jest zdaniem redakcji znikome. W Wa1 zawiera ono niewątpliwy błąd – następstwo 3-5 pod 4. i 5. szesnastką jest bardzo niezręczne. Pomyłkę tę poprawiono w Wa2 (→Wa3), zmieniając cyfrę pod g2 na 4. Wydaje się jednak bardziej prawdopodobne, że Fontana przewidywał dla tych nut palce 3-4, aby uniknąć 5. palca na czarnym klawiszu – użycie regularnego schematu 512451... nie wymagałoby tak szczegółowego oznaczenia, wystarczyłoby powtórzenie 51 na początku kolejnych grup szesnastek, jak w t. 142-143.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 150-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta co do l.r. (odpowiednio zmodyfikowana, bo palce na górze, a nie na dole).           Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

kolejne grupy: 3541 | 2431  24-–  14-– | 14-–  14-– 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 158

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Półnuta w Wf

!!!   miniat: nic.                     Tu pusta klisza 

Półnuta z kropką w Wn i Wa

..

Porównanie z podobnymi t. 160, 513 i 515 wskazuje na bardzo prawdopodobne przeoczenie w Wf kropki przedłużającej półnutę fis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 161

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 7 szesnastek, tylko górna 5-linia.               Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

od g3 4314 + g2 3 + dis2 4

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 162

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Szesnastki h1-a1 w Wf, odczyt dosłowny

Szesnastki h1-a1 w Wf, interpretacja kontekstowa

Trzydziestodwójki h1-a1 w Wn

EZnieU1

Szesnastka a1 w Wa

EZnieU2

Szesnastki a1-g1 w WfD

!!!  EZTU

..

Rytm 1. miary taktu, w Wf zapisany z błędem, dopuszcza dwa naturalne sposoby poprawienia – zmianę szesnastek na trzydziestodwójki, co zrobiono w Wn, lub skrócenie pierwszej nuty, jak to poprawiono w WfD. Za bardziej prawdopodobny uznajemy drugi sposób, odpowiadający rozplanowaniu nut względem ósemek l.r. i potwierdzony autorytetem WfD.

Oprócz poprawki błędu rytmicznego wpis w WfD zmienia także wysokości 2. i 3. nuty z h1-a1 na a1-g1. Można w tym widzieć wersję alternatywną w stosunku do tekstu drukowanego (wariant), jednak zdaniem redakcji jest to również poprawka błędu.

Jak doszło do powstania wersji Wa, można się jedynie domyślać, nic jednak nie wskazuje na to, by mogła ona odpowiadać ostatecznej intencji Chopina.

W tekście głównym podajemy wersję WfD, skorygowaną na lekcji z Chopinem zarówno pod względem rytmicznym, jak i melodycznym. Wersja ta jest zgodna z niebudzącą żadnych wątpliwości wersją analogicznego t. 517.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne