Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 555
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Trzy kolejne znaki należy rozumieć jako akcenty długie – por. akcenty (krótkie) w poprzednich analogicznych taktach. W tekście głównym nadajemy im więc taką właśnie postać, zgodną prawdopodobnie z pisownią [A]. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
t. 616
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Akcent, umieszczony w Wf (→Wa) nad nieuderzaną nutą, został z pewnością odtworzony niedokładnie. Mógł on w zamyśle Chopina dotyczyć oktawy b1-b2 na początku taktu lub dis2 dolnego głosu. W tekście głównym przyjmujemy tę drugą możliwość jako mniej ingerującą w oryginalny zapis (podajemy akcent długi, w tym kontekście znacznie prawdopodobniejszy). Pominięcie znaku w Wn to przypuszczalnie przeoczenie. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń |
|||||||||
t. 618
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Podobnie jak w t. 618 znak umieszczony pod przetrzymaną, a więc nieuderzaną nutą można podejrzewać o niedokładne umiejscowienie. Redakcja proponuje dwie możliwe interpretacje tego znaku:
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Zakresy widełek dynamicznych |
|||||||||
t. 646
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Porównanie ze znakami dynamicznymi analogicznych t. 648-650 prowadzi do wniosku, że krótki akcent nad akordem l.r. prawdopodobnie niedokładnie odtwarza zamysł Chopina. Stąd w tekście głównym proponujemy znak uśredniony zarówno pod względem wielkości, jak i przydziału do jednej lub obu rąk. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń |
|||||||||
t. 648
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Zdaniem redakcji, umiejscowienie znaku , który interpretujemy jako akcent długi, jest w Wf prawdopodobnie niedokładne – wprawdzie Chopin często stosował kombinację , ale oba oznaczenia były wówczas zapisane koło siebie i na jednym poziomie. W tym wypadku akcent przypuszczalnie miał więc dotyczyć obu partii, a nie tylko l.r., co sugeruje notacja Wf (→Wn). Krótki akcent w Wn3 to efekt interpretacji omawianego znaku, dokonanej przez pryzmat t. 646. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »