mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 291-295

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótkie akcenty w źródłach

!!!   miniat: nic.                      5 x krótkei zamiast długich

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU (5 akcentów)
..

Niedokładne odtworzenie akcentów długich, bardzo częste w Koncercie i innych utworach Chopina, jest w tym kontekście bardzo prawdopodobne. Z tego względu w tekście głównym proponujemy ten właśnie rodzaj akcentów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 307-310

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótkie akcenty w źródłach

!!!   miniat: nic.                zamiast długich 307 i 310

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Tak jak poprzednio, w t. 307 i 310 w tekście głównym proponujemy akcenty długie jako bardziej odpowiednie dla półnut w tym kontekście harmonicznym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 308-309

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza 

Krótkie akcenty w Wa

zamiast długich 2 x (308 i 309)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU
..

Akcenty w Wa dodano, zapewne biorąc pod uwagę zarówno analogiczne t. 292-293, jak i sąsiednie t. 307 i 310. W tekście głównym proponujemy podobne uzupełnienie, stosując jednak akcenty długie, jak w pozostałych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 351

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf (→Wn) i Wa3

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia.          EZnieU

Bez znaku w Wa1 (→Wa2)

Interpretacja  proponowana przez redakcję

EZTU

Akcent długi, alternatywna propozycja redakcji

EZnieU1
..

Odczytany dosłownie, znak  w Wf (→Wn) jawi się jako zagadkowy –  wyznacza bowiem lokalną kulminację dynamiczną, po której należy się raczej spodziewać diminuenda, nie mówiąc już o crescendo na jednej nucie, na fortepianie problematycznym. Najprawdopodobniej mamy więc do czynienia z niedokładnością lub nawet błędem. Rysują się dwie prawdopodobne możliwości – znak został niedokładnie umieszczony (np. przesunięty w prawo w stosunku do zapisu w [A]) lub odwrócony. W tekście głównym przychylamy się do pierwszej z nich ze względu na podobnie zniekształcone widełki  w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84. Brak żnaku w Wa1 (→Wa2) wydaje się być przeoczeniem, uzupełnionym w Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wa , Odwrócenie znaku

t. 355

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akcent długi w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 3. miara, tylko górna 5-linia.                 TGTU

Krótki akcent w Wa

EZnieU
..

Znak nad 3. miarą można odczytywać jako akcent – długi w Wf (→Wn), krótki w Wa – lub krótkie widełki diminuendo. Ta ostatnia możliwość jest jednak z praktycznego punktu widzenia bardzo mało prawdopodobna, gdyż po uprzednim  wykonanie tego motywu  może łatwo pozbawić go wyrazistości. Z tego względu przyjmujemy, że znaki te są akcentami.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa