mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 177

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótki akcent w Wf

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Bez znaku w Wn

Akcent długi w Wa
..

Brak akcentu w Wn to przypuszczalnie przeoczenie. Akcent długi w Wa1 wydaje się być niedokładnością, którą próbowano poprawić w Wa2 (→Wa3), przesuwając znak nieco w lewo. W tego rodzaju kontekście jest wszakże całkiem prawdopodobne, że to właśnie akcent długi odpowiada notacji [A].

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn

t. 211-212

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

6  w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2 miary 211, tylko górna 5-linia.           6 wideł (częściowo EZnieU)

6 akcentów długich proponowanych przez redakcję

TGTU
..

Sześć kolejnych znaków  widocznych w Wf (→Wn,Wa) może w tym kontekście oznaczać tylko akcenty długie. W grupie pierwszych utworów wydanych przez Chopina w Paryżu akcenty długie, których znaczenia sztycharze z reguły nie rozumieli, ulegały często znacznym deformacjom – por. np. Etiudę a op. 10 nr 2, t. 12 (kontekst zbliżony do omawianego miejsca Koncertu występuje w Etiudzie C op. 10 nr 1, t. 69-70).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 249

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótki akcent w źródłach

!!!   miniat: nic.                    po fz krótki zamiast długiego

Akcent długi proponowany przez redakcję
..

Krótki akcent w tym kontekście jest niemal na pewno wynikiem niezrozumienia pisowni Chopina. W t. 225 Chopin użył długiego akcentu, w t. 233 – pionowego, przypuszczalnie więc w omawianym takcie miał na myśli długi akcent.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 258

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                   TGTU

Akcent długi – alternatywna propozycja redakcji

EZnieU
..

Kilka kolejnych znaków  w t. 258, 259, 261 i 263 oznacza, że widełki te mają najprawdopodobniej podwójne znaczenie – akcentu długiego i diminuendo. W przypadku t. 258-259 najlepszą zgodność z frazowaniem daje jednak, zdaniem redakcji, rozdzielenie obu funkcji – znak w t. 258 ma charakter akcentu długiego, a następny – zwykłego diminuenda. Niewykluczone zresztą, że Chopin rzeczywiście napisał w t. 258 akcent długi () – jeśli wypełniająca cały takt oktawa napisana była zgodnie z jego zwyczajem na środku taktu, to po przesunięciu jej w druku na początek taktu znak akcentu długiego, traktowany przez sztycharza jako widełki , uległ proporcjonalnemu wydłużeniu. Biorąc to pod uwagę proponujemy alternatywną pisownię z akcentem długim.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 269-270

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótki akcent w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 1. miara 270, poprzedzona szesnastką 269, tylko górna 5-linia.                      EZnieU (akcent pod, na 1 w 270)

Akcent długi w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

Krótkie  w Wn3

EZnieU2

Akcent długi proponowany przez redakcję

EZTU (nad szesnastką)
..

Interpretacja znaku Wf (→Wa) nie jest oczywista. Odczytany dosłownie, jest to krótki akcent pod nieuderzaną (przetrzymaną) nutą, co na fortepianie nie ma sensu. Zdaniem redakcji, bieg muzyki jako najprawdopodobniejszą interpretację tego znaku sugeruje akcent długi na synkopowanej oktawie gis1-gis2. Alternatywnie, można by w nim także widzieć znak diminuendo, jak to zrealizowano w Wn3. Autograf okolicznościowy Etiudy a op. 10 nr 2 obfituje w przypominające krótkie lub długie akcenty znaki o nie do końca jasnym znaczeniu. Część z nich niemal na pewno ma znaczenie akcentów długich, co uprawdopodabnia taką właśnie interpretację. Patrz też sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn