|
!!! miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia. EZnieU |
|
|
||
|
Interpretacja EZTU |
|
|
Akcent długi, alternatywna propozycja redakcji EZnieU1 |
Odczytany dosłownie, znak 
w Wf (→Wn) jawi się jako zagadkowy – 
wyznacza bowiem lokalną kulminację dynamiczną, po której należy się raczej spodziewać diminuenda, nie mówiąc już o crescendo na jednej nucie, na fortepianie problematycznym. Najprawdopodobniej mamy więc do czynienia z niedokładnością lub nawet błędem. Rysują się dwie prawdopodobne możliwości – znak został niedokładnie umieszczony (np. przesunięty w prawo w stosunku do zapisu w [A]) lub odwrócony. W tekście głównym przychylamy się do pierwszej z nich ze względu na podobnie zniekształcone widełki w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84. Brak żnaku w Wa1 (→Wa2) wydaje się być przeoczeniem, uzupełnionym w Wa3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Błędy Wa, Odwrócenie znaku
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki