|
!!! miniat: nic. Tu pusta klisza |
|
|
Akcenty w Wn3 pod i nad (jak przedtem) na 2. i 3. miarę 144 i na każdą miarę 152 |
Dodane w Wn3 akcenty w t. 144 i 152, pozornie uzasadnione jednorodną budową figuracji, nie muszą odpowiadać intencji Chopina. Wprawdzie oznaczenia podawane jako wzorzec, który domyślnie obowiązuje w całym podobnie zbudowanym odcinku, są u Chopina częstym zjawiskiem (por. np. pedalizację w t. 187-193, a także akcenty w Etiudzie C op. 10 nr 1 czy łuki l.r. w Nokturnie Des op. 27 nr 1), ale w tym kontekście – opadające pochody, zakończone motywami o bardziej lirycznym charakterze (
raczej nie obowiązuje do końca frazy w t. 146, skoro Chopin powtórzył je w t. 147) – pominięcie kilku końcowych znaków może równie dobrze zawierać sugestię łagodzenia wirtuozowskiej energii. Nawet fakt, że za pierwszym razem "brakuje" dwóch, a za drugim trzech akcentów, można odczytać jako wskazówkę większego diminuenda za drugim razem, co współgra z przebiegiem napięć harmonicznych.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki