mUltimate Chopin

op. 19, Bolero

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 143

Utwór: op. 19, Bolero

gis2 w Wf (→Wa)

fis2 w Wn
..

W tekście głównym podajemy gis2 występujące w źródle podstawowym, czyli Wf (→Wa). Za autentycznością tej wersji przemawiają zarówno argumenty źródłowe – Chopin nie zakwestionował tej nuty ani w korekcie Wf, ani w żadnym z egzemplarzy lekcyjnych, jak i stylistyczne – por. zbliżone pasaże w innych kompozycjach Chopina, np. w Sonacie h op. 58, cz. I, t. 19. Nutę fis2 wprowadzono prawdopodobnie w korekcie Wn, zastępując nią gis2 wersji Wf; nie wiadomo jednak, czy zrobił to Chopin.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 143

Utwór: op. 19, Bolero

..

W Wf widoczny jest ślad usuwania niekoniecznego ostrzegawczego przy cis1.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 143-147

Utwór: op. 19, Bolero

Palcowanie WfO

Bez palcowania lekcyjnego
..

W tekście głównym podajemy pochodzące prawdopodobnie od Chopina palcowanie, dopisane ołówkiem w WfO pod ostatnimi i pierwszymi ósemkami l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfO

t. 144

Utwór: op. 19, Bolero

..

W Wa3 dodano ostrzegawczy przy Gis, w tym kontekście mało uzasadniony.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 146

Utwór: op. 19, Bolero

h2 w Wf (→Wa1→Wa2)

ais2 w Wn i Wa3
..

Nie jest jasne, w jaki sposób doszło do powstania różnicy między wariantami Wf (→Wa1→Wa2) i Wn – w obu źródłach nie widać śladów poprawek. Ze względów stylistycznych możliwość, że występujące w Wf h2 Chopin zastąpił przez ais2 wydaje się mniej prawdopodobna. Wprowadzenie ais2 osłabia – w kulminacyjnym momencie progresji – zarówno napięcie melodyczne (kwinta zamiat seksty), jak i harmoniczne (rezygnacja z dysonansu). Z kolei intencją adiustatora Wa3 była niewątpliwie zmiana na ais2, jednakże sztycharz przeoczył podwyższający a2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa