Zagadnienia : Błędy Wa

t. 68

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W Wa błędnie pominięto kropkę staccato nad 2. ćwierćnutą taktu. Uznano być może, że słabiej odbita w Wf kropka miała być usunięta ("osłabienie" kropki jest zapewne skutkiem korekty wysokości nut).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 374-376

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Drobne nuty w t. 374-375 w A i Wn2

!!!   miniat: jw.                     wg miniatury (drobne jak TGTU, tylko na jednej lasce z górną; 376 nic)    W następnych wariantach też dwie dolne nuty akordów wg miniatur

Normalne nuty w Wn1

​Drobne nuty dwu­głosowo, w t. 376 des1-f1 w Wf1

c1-f1 w t. 376 w Wf2

Normalne nuty w Wa

..

Brak kwarty c1-f1 w t. 376 to zapewne przeoczenie Chopina, który uzupełnił je następnie, korygując Wf (w Wf1 dodano błędnie des1-f1, co poprawiono na c1-f1 w Wf2). W korekcie tej kompozytor wprowadził także czytelniejszą, dwugłosową pisownię wszystkich trzech akordów, w których tylko górna nuta należy do partii solowej. W Wa powtórzono tekst Wf2, nie zachowując jednak różnicy wielkości nut. W niemal wszystkich późniejszych wydaniach zbiorowych dwudźwięki akompaniamentu włączono błędnie – idąc za Wn1 – do partii solowej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W Wf 1. miara zapisana jest oktawę niżej i miała być objęta przenośnikiem oktawowym, który jednak rozpoczyna się dopiero od 2. miary taktu. W Wa1 przenośnik rozpoczęto dopiero od następnego taktu, co wydaje się być skutkiem nieporozumienia przy próbie poprawienia błędu Wf. Późniejsze Wa mają już prawidłowy tekst, zgodny z A (→Wn).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa

t. 433

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaku w A (→WnWf)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

Kropka staccato w Wa

..

Kropka w Wa to najprawdopodobniej pomyłka sztycharza, który za znak staccato uznał kropkę kończącą w Wf skrót Ped.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 462-463

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

e3 w A (odczyt dosłowny→WnWf1)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

es3 w A (interpretacja kontekstowa) i Wf2

TGTU (2 bemole es3 462-3 + kaso e2 463 l.r.)

e3 i es3 w Wa

TGTU tylko w 463 (bemol es3 i kaso e2)

..

Tak jak w t. 422-423, dodane przez Chopina w korekcie Wf2 bemole obniżające e3 na es3 oraz ostrzegawczy  przed e2 w l.r. w t. 463 dowodzą, że odczytana dosłownie wersja A (→WnWf1) jest błędna. W Wa odpowiedni  znajduje się tylko w t. 463 (wraz z  przed e2), co przypuszczalnie jest skutkiem przeoczenia znaku w t. 462.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf