Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 80
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Trudno stwierdzić, czy brak akcentu w Wf (→Wa) to jeden z efektów Chopinowskiej korekty na 3. mierze taktu, czy tylko jej niezamierzony skutek uboczny lub po prostu przeoczenie sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 80
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W tekście głównym podajemy skorygowaną przez Chopina wersję Wf (→Wa1). Wersja A (→Wn) możne być użyta jako wariant dla mniejszej ręki. W Wa2 (→Wa3) wprowadzono wcześniejszą wersję zapewne na podstawie porównania z Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 80
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 81
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Biegnik kończący ten takt ma w źródłach dwie podstawowe wersje:
Druga wersja została wprowadzona bez wątpienia na polecenie Chopina, jednak jej zapis budzi pewne wątpliwości – dodana w korekcie nuta g2 poprzedzona jest (ostrzegawczym?), nie mającym w tym kontekście żadnego uzasadnienia (np. zarówno w analogicznych t. 13 i 32, jak i w omawianym takcie najwyższa nuta tej figury, g3, zapisana jest bez ). Można się więc zastanawiać, czy nie popełniono tu błędu tercjowego, a zamierzoną nutą było e2, które w naturalny sposób rozwija rysunek melodyczny tej figury po szesnastce e1. Możliwość tę proponujemy jako alternatywną interpretację Chopinowskiej korekty Wf. Różnice w notacji rytmu zakończenia tej figury – patrz ostatnia uwaga w tym takcie – powodują, że każdej z omówionych wyżej wersji biegnika można przypisać dwa nieznacznie różniące się schematy rytmiczne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błąd tercjowy , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 85
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Obie autentyczne pisownie ozdobnika – A i Wf (→Wa) – oznaczają to samo wykonanie. Błąd Wn1 miał źródło w nierozpoznaniu znaku arpeggia w pionowym łuku, który w tym okresie życia Chopina coraz częściej zastępował w jego autografach dokładniej zapisane znaki w formie wężyka. Sposób, w jaki dodano łuk w Wn2, sprawił, że właściwy sens notacji Chopinowskiej nadal nie został w tym wydaniu przekazany. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »