Zagadnienia : Błędy A
|
t. 40
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W źródłach nie ma kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Błędy A |
|
|
t. 40
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Na 3. mierze taktu w A nie ma bemoli obniżających c1(2) na ces1(2), co jest oczywistym przeoczeniem Chopina – tonacja as-moll panuje już od t. 37 i w omawianym takcie została potwierdzona kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
|
|
t. 49-50
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A (→Wn→Wf) nie ma klucza wiolinowego w t. 50 (nie uwzględniamy ołówkowego znaku dopisanego obcą ręką, zapewne później). W Wn (→Wf) pominięto także klucz basowy w t. 49. Błąd poprawiono w Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf |
|
|
t. 55
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A nie ma kasowników podwyższających ges1(2) na g1(2). Jest to bez wątpienia przeoczenie, poprawione już w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Ostatni znak przykluczowy |
|
|
t. 72-74
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A nad całym zapisanym drobnymi nutami pochodem akordów nie ma przenośnika oktawowego. Wyraźny błąd został poprawiony już w Wn1 (→Wn2,Wf→Wa), co mogło być wynikiem korekty Chopina (poprawkę mógł też jednak zrobić adiustator, gdyż ze względu na nachodzenie rąk pomyłka jest oczywista). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
przywracającego des2 ani przed ostatnią trzydziestodwójką, ani przed żadną z dwóch następnych nut na tej wysokości. Przeoczenie Chopina nie ulega wątpliwości, jeśli jednak oceniać jedynie brzmienie, to można się zastanawiać, czy