Zagadnienia : Niedokładności Wn
- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 16
- Następna »
t. 52
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuk wpisany w A obejmuje tylko ten takt, jednak łuk w następnym takcie (na nowej stronie rękopisu) wyraźnie wskazuje na kontynuację. W tekście głównym przyjmujemy, że to ten drugi łuk określa tu intencję Chopina. Łuk Wn1 (→Wf) jest ewidentnie pomyłkowy, co zadiustowano w Wa i Wn2. W wydaniach tych uzupełniono również łuk w partii l.r., co można uważać za uzasadnione wobec konsekwentnego łukowania partii obu rąk w pozostałych częściach tego fragmentu (t. 44-55). Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z trzech pierwszych wersji źródłowych. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku |
||||||||||||||||||||
t. 52
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W tekście głównym podajemy znaki artykulacyjne wpisane przez Chopina w partii pr.r. w A. Biorąc pod uwagę notację całości pierwszego odcinka recytatywu (t. 45-57), proponujemy uzupełnienie tych oznaczeń także w partii l.r. (podobnej adiustacji dokonano w Wa3). W Wn ujednolicono znaki staccato, zastępując kliniki kropkami, oraz dodano zbędny akcent na ostatniej nucie. W Wf (→Wa) niedokładności się pogłębiły – pominięto znaki staccato dla es2 i des2, a w Wa zastąpiono zwykłe akcenty pionowymi (częsta dowolność w wydaniach Wessla). Żadnej z tych zmian nie można w uzasadniony sposób przypisać Chopinowi. Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji ze znakami w pr.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa |
||||||||||||||||||||
t. 53
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Notacja akcentów w 1. połowie taktu nie jest całkiem jasna. W A pierwszy akcent ma ramiona różnej długości, tak iż nie wiadomo, czy chodzi o długi, czy krótki znak. Analogia z podobnymi motywami na początku t. 48-49 i 54-55 skłania do uznania go za akcent długi (nasz tekst główny). Z drugiej strony, w żadnym z wymienionych taktów nie ma akcentu na 2. mierze, co osłabia moc tej analogii. Jeśli w poprzedniej uwadze wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji bez akcentów dla l.r. (drugą lub szóstą). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||||
t. 53-54
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W obu taktach kliniki, które w A podkreślają najwyższe nuty, heses1(2) w t. 53 i as1(2) w t. 54, zostały w wydaniach odtworzone jako kropki. Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji ze znakami tylko w pr.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Kliniki |
||||||||||||||||||||
t. 53
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Zmiana konfiguracji oznaczeń dynamicznych, dokonana w Wn (→Wf→Wa) jest zapewne dowolnością sztycharza. Por. t. 63. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 16
- Następna »