Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 1-3
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Widząc poprowadzony nad partią l.r. łuk A, w tej postaci niemożliwy do odtworzenia w druku, sztycharz Wn1 (→Wf→Wa) rozdzielił go dla ułatwienia na trzy części. Dolny łuk to zdaniem redakcji dodatek Chopina, który dopisał łuk, potwierdzający wyrażoną w A wolę objęcia partii l.r. jednym łukiem. Nie wydaje się przy tym, by Chopinowi mogło zależeć na podwójnych łukach – górne, podzielone łuki pozostawiono najprawdopodobniej, by uniknąć nadmiernej komplikacji korekty, mógł o tym zdecydować albo sam sztycharz, albo Chopin. Dodany łuk, mimo że zasadniczo zgodny z łukiem A, jest jednak od niego dłuższy. Obie wersje mają przy tym sens, gdyż łuk A, prowadzony nad partią l.r., dochodzi do as, które jest następnie powtórzone, natomiast łuk Wn, biegnący od strony dolnego głosu, obejmuje całą linię basową, zgodnie z frazowaniem pr.r. W tej sytuacji w tekście głównym odtwarzamy łuk A, a łuk dodany w korekcie Wn1 proponujemy jako równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
t. 3-4
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy rozdzielone łuki Wf (→Wa), korygowane zapewne przez Chopina. Podobne łuki ma również Wn2, prawdopodobnie w wyniku zbyt dosłownego odczytania A, w którym dopisana końcówka łuku nie styka się z poprzednią częścią. W Wa i Wn2 łuk w t. 4 umieszczono pod akordami – w Wa oprócz łuku nad akordami, w Wn2 jako jedyny. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 4-5
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli na 4. mierze tych taktów. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest użycie akcentów długich, na co wskazuje zarówno kształt znaku w t. 4, jak i umiejscowienie znaku w t. 5 – tego rodzaju krótkie, ale przesunięte znaki spotykamy niekiedy w autografach Chopina, por. np. Ao w Etiudzie a op. 10 nr 2, t. 22, 27-29, 32, 45-46. W wydaniach akcenty odtworzono jako krótkie, a ponadto przeniesiono pomiędzy partie obu rąk – ta ostatnia zmiana mogła być wskazana przez Chopina w korekcie Wn1.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 4-6
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Dodanie łuków w partii l.r. można uważać za efekt korekty Chopina. W tekście głównym zachowujemy równoznaczną notację A, niewątpliwie autentyczną i bardziej ekonomiczną. Por. uwagę do cz. II, t. 57-61. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Pominięcie obu znaków staccato jest z pewnością wynikiem nieuwagi sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). Opuszczenie klinika zmieniło zarazem sens łuku łączącego oba c – łuk motywiczny przekształcił się w przetrzymujący. Zwrócono na to uwagę w Wn2, jednak mimo uzupełnień wersja tego wydania tylko częściowo odpowiada zamysłowi Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Kliniki |