Wn1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 4-5

Akcenty długie w A, prawdopodobna interpretacja

!!!   miniat: końcowy motyw t. 4, obie pięciolinie, zwężone w pionie (dużo).               EZTU (2 długie nad)

Krótkie akcenty w A, możliwa interpretacja

EZnieU

Krótkie akcenty w Wn (→WfWa)

pomiędzy = EZnieU2

W A nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli na 4. mierze tych taktów. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest użycie akcentów długich, na co wskazuje zarówno kształt znaku w t. 4, jak i umiejscowienie znaku w t. 5 – tego rodzaju krótkie, ale przesunięte znaki spotykamy niekiedy w autografach Chopina, por. np. Ao w Etiudzie a op. 10 nr 2, t. 22, 27-29, 32, 45-46. W wydaniach akcenty odtworzono jako krótkie, a ponadto przeniesiono pomiędzy partie obu rąk – ta ostatnia zmiana mogła być wskazana przez Chopina w korekcie Wn1.

 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego