Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »
t. 222
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Brak akcentów na 2. i 4. ćwierćnucie taktu to z pewnością przeoczenie sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). W Wn2 błąd skorygowano, nie uwzględniono jednak zróżnicowania akcentów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 223
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Tak jak w poprzednim takcie, A ma tu akcent długi na des4 i krótki na c2. Różnicy tej nie uwzględniono w Wn, co wynikało z przypuszczalnie dążności do uproszczenia zapisu. Także dalsze zmiany długości akcentów w Wf i Wa mają przypadkowy charakter. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa |
||||||||
t. 226
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Wszystkie akcenty w partii pr.r. są w A wyraźnie długie, czego nie odtworzono w Wn1 i pozostałych wydaniach. Ostatni z nich omawiamy osobno ze względu na różnice w jego umiejscowieniu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf |
||||||||
t. 230
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tym takcie nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli – w A pierwsze dwa można inerpretować jako długie lub krótkie, trzeci jest długi, a czwarty krótki. Porównanie z analogicznymi taktami – patrz t. 226, pozwala rozstrzygnąć wątpliwość na rzecz akcentów długich. Czwarty z nich omawiamy osobno ze względu na niejasne umiejscowienie tego znaku. W Wn1 (→Wf→Wa) pominięto pierwszy i trzeci akcent, co poprawiono w Wn2. Wszystkie akcenty w wydaniach są krótkie, choć znak w Wf mógłby być uznany za długi. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||
t. 234
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Dwa pierwsze akcenty są w A (→Wn1) wyraźnie długie, natomiast dwa następne wyglądają jak krótkie, co zdaniem redakcji jest niedokładnością – patrz t. 226. Oba akcenty są zresztą napisane po nucie, co było we wcześniejszych utworach Chopina jednym ze sposobów notowania akcentów długich – por. t. 230. Warto też zauważyć, że akcent na granej l.r. szesnastce f1 jest jeszcze dużo krótszy. Ujednolicenie akcentów w pozostałych wydaniach to dowolne decyzje sztycharzy lub adiustatorów. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »