Zagadnienia : Akcenty długie

t. 152

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.          TGTU

Krótki akcent w Wn (→WfWa)

..

"Modelowy" akcent długi w A odtworzono w wydaniach jako krótki. Podobnie w t. 154, a także 302 i 304.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 159-161

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.            TGTU (3 akcenty w t. 159-161)

Krótkie akcenty w Wn (→WfWa)

..

W t. 159-164 rozróżnienie długich i krótkich akcentów nie jest oczywiste w A, jednak pierwsze trzy znaki są zauważalnie większe lub dłuższe od następnych dwóch (patrz też t. 164). Ponieważ w analogicznym fragmencie repryzy (t. 309-314) różnice są zupełnie wyraźne, w tekście głównym podajemy akcenty długie także tutaj.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 164

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent nad c3 w A

!!!   miniat: 2. pół taktu, tylko górna 5-linia.           TGTU

Akcent nad tercją w Wn (→WfWa)

krótki szesnastkę dalej niż TGTU

Alternatywna propozycja redakcji (akcent długi)

nad c3

..

Akcent w A dotyczy z całą pewnością c3, a nie tercji des2-f2 jak to odtworzono w wydaniach (por. analogiczny t. 314 w repryzie). Nie jest też jasne, jaki rodzaj akcentu Chopin miał tu na myśli, długi czy krótki. Znak jest bardzo podobny do krótkich akcentów na początku t. 162 i 164, ale nie odbiega też wiele od długich akcentów w t. 159 i 161. Ponieważ akcent w analogicznym takcie repryzy jest niewątpliwie długi, proponujemy wersję z takim akcentem także tutaj.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 182-184

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.        jak TGTU ale tylko w t. 182

Krótki akcent w Wn (→Wf)

Pionowy akcent w Wa

Od dołu (pod nutami)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

..

Akcent nad półnutą w t. 182 jest w A niewątpliwie długi, czego nie odtworzono w wydaniach. Zdaniem redakcji, brak znaku w analogicznej sytuacji w t. 184 musi być uznany za niedopatrzenie Chopina – odpowiednie znaki znajdują się w Rork we wszystkich partiach wykonujących ten motyw (wiolonczele, kontrabasy i puzon).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 185

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi pod l.r. w A

!!!   miniat: 3 ósemki, obie pięciolinie, bez dynamiki, zwężone w pionie.                     TGTU

Akcenty na 2. i 3. ósemce pr.r. w Wn1 (→Wf)

EZnieU1; na miniaturze w tym i następnych wariantach w l.r. wersja wydań (zamiast ćwierćnuty para ósemek z łukiem)

Akcenty na 1. i 3. ósemce pr.r. w Wa

EZnieU2

Krótki akcent l.r. w Wn2

EZnieU

..

W tekście głównym podajemy notację A, zdaniem redakcji jedyną autentyczną. Wersje wydań to ciąg kumulujących się błędów, niedokładności, nietrafnych interpretacji i dowolnych zmian:

  • najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem dodatkowego akcentu w Wn1 jest niedokończona korekta – błędnie wydrukowany akcent na 3. ósemce pozostał nieusunięty mimo dodania prawidłowego znaku na 2. ósemce (patrz też uwaga dotycząca rytmu w tym miejscu). Ponadto oba znaki wydrukowano zbyt wysoko, tak iż wydają się dotyczyć raczej pr.r., wbrew intencji Chopina, który akcent w A wpisał pod ćwierćnutą l.r.;
  • Wf oba akcenty dotyczą już wyraźnie pr.r., a pierwszy z nich umieszczono niedokładnie, pomiędzy 1. a 2. ósemką;
  • Wa dołożyło swoją porcję niedokładności i dowolności, w efekcie czego zamiast akcentu długiego na 2. ósemce l.r., jak jest w A, wydanie to podaje dwa akcenty pionowe, nad 1. i 3. ósemką pr.r.;

W Wn2 przywrócono w zasadzie notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Połowiczne korekty