Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 165-168

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

c2 i c2 w A (→Wn)

!!!   miniat: od 6. do 12. szesnastki t. 165 i pierwsza ćwierćnuta 168, tylko górna 5-linia, z numerami taktów.                EZnieU (165 – nuta z laską;  168 – 2 nuty z laskami, wiązania i łuk)

des2 i b1 w Wf (→Wa)

EZTU

..

Wersja Wf (→Wa), w pełni analogiczna do odpowiedniego fragmentu repryzy (t. 315-318) została wprowadzona przez Chopina w korekcie Wf1. Obie wersje są zdaniem redakcji równorzędne muzycznie, jednak szanując decyzję Chopina, w tekście głównym podajemy późniejszą, skorygowaną wersję. Powodem zmiany mogła być wygoda pianistyczna – po korekcie liczba różnic pomiędzy kolejnymi wystąpieniami podobnych dwutaktowych fraz w t. 165-166, 167-168, 315-316 i 317-318 uległa znaczącej redukcji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 168

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Kasownik przed 2. ósemką l.r. (d), pominięty w A (→Wn1Wf), uzupełniono w Wa i Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 169-170

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W obu taktach w A (→Wn) nie ma bemoli przywracających es na początku 2. połowy taktu. Błąd skorygowano w Wf (→Wa), przypuszczalnie z polecenia Chopina. Podobnie w analogicznych t. 319-320.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 171

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Es (bez ) w A (→WnWf)

!!!   miniat: ostatnie grupa szesnastek, tylko dolna 5-linia.    Tu pusta klisza 

E w Wa1 (→Wa2)

kaso E

Es w Wa3

..

Brak znaku chromatycznego przed 3. od końca szes­nastką stwarza pewną niejasność, jeśli chodzi o in­ten­cję Chopina. Mimo że oficjalna reguła obowią­zywania przygodnych znaków chromatycznych była w jego czasach taka jak dziś, traktował on je często jako działające nie tylko na swojej bezwzględnej wysokości, ale i w innych oktawach. W tym wypadku jednak znacznie prawdopodobniejsze wydaje się brzmienie Es niż E, toteż w tekście głównym doda­jemy ostrzegawczy . Potwierdzeniem słuszności tej decyzji jest ostrzegawczy  przed As, dodany w ana­lo­gicznej sytuacji w repryzie, t. 321.
W Wa1 (→Wa2) dodano w tym miejscu , zmieniony w Wa3 na .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach

t. 171

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed des1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne