|
!!! miniat: od 6. do 12. szesnastki t. 165 i pierwsza ćwierćnuta 168, tylko górna 5-linia, z numerami taktów. EZnieU (165 – nuta z laską; 168 – 2 nuty z laskami, wiązania i łuk) |
|
EZTU |
Wersja Wf (→Wa), w pełni analogiczna do odpowiedniego fragmentu repryzy (t. 315-318), jest niewątpliwie autentyczna i została wprowadzona przez Chopina w korekcie Wf1. Obie wersje wydają się równorzędne muzycznie:
-
schemat linii melodycznej, utworzonej przez akcentowane nuty górnego głosu, jest w pierwotnej wersji bardziej zróżnicowany pomiędzy dwutaktowymi frazami niż w późniejszej (drobne nuty ilustrują postęp basu):
A, Wn
Wf, Wa
- zaletą wersji późniejszej jest wzbogacenie pierwszej frazy (opóźnienie w 2. połowie t. 165) i bardziej harmonijny rozwój – opóźnienie, wykorzystane do urozmaicenia przy powtórzeniu, pojawia się już w pierwszej frazie.
Chopin mógł też brać pod uwagę jednolitość, a co za tym idzie, wygodę pianistyczną. Po korekcie liczba różnic pomiędzy kolejnymi dwutaktowymi frazami (w t. 165-166, 167-168, 315-316 i 317-318) uległa znaczącej redukcji – w wersji pierwotnej każda z nich jest inna, a różnice pojawiają się na początku trzech pierwszych połówek taktów; w wersji ostatecznej występują tylko dwie wersje, różniące się jedynie początkiem pierwszego taktu.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji