mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 199

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Bemol, w A (→Wn) przywracający b, w Wf (→Wa1→Wa2) postawiony jest przed c1. Błąd poprawiono w Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 201

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w A, interpretacja kontekstowa

 w Wn i Wa2 (→Wa3)

EZnieU1 (+ gwiazdka pod kreską taktową)

Bez pedalizacji w Wf (→Wa1)
..

Znak  wpisany jest w A przed półnutą b, co być może zmyliło sztycharza Wn1, jednak nic nie wskazuje na to, by intencją Chopina był pedał od początku taktu. Z praktycznego punktu widzenia pedał wzięty w połowie taktu to jedyne rozwiązanie, pozwalające czysto zatrzymać akord c-b-c1-e1 przez całą 2. połowę taktu. Brak pedalizacji w Wf (→Wa1) to najprawdopodobniej wynik przeoczenia.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 202

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Przednutka w A (możliwe odczytanie)

!!!   miniat: pierwszy akord, tylko górna 5-linia.        Tu przednutka przekreślona c2 przed tercją dolnego głosu (EZnieU)

Ćwierćnuta w A (prawdopodobne odczytanie→Wn)

TGTU

Półnuta z kropką w Wf

Cała nuta w Wa
..

W A nie jest jasne, jaka jest wartość rytmiczna nuty c2 – można widzieć w niej ćwierćnutę lub przekreśloną przednutkę. Pierwszą możliwość uważamy za bardziej prawdopodobną, gdyż taką wartość ma odpowiednia nuta w partii oboju i klarnetu w Rork. Gdyby uznać c2 za przednutkę, trudno byłoby wytłumaczyć, dlaczego pozostałe nuty pr.r. zapisane są jako dolny głos (z laskami w dół), a ponadto przekreślenie przednutki na ogół jest prowadzone z dołu do góry, a nie z góry na dół.
Punktowana półnuta w Wf jest najprawdopodobniej wynikiem adiustacji – zmiany dokonano w momencie, gdy przed tą nutą znajdował się błędny bemol, co Chopin z pewnością by zauważył. Można sobie natomiast wyobrazić adiustatora sprawdzającego poprawność rytmiczną notacji, który nie zastanawiał się nad brzmieniem akordu.
Kolejne przedłużenie tej nuty w Wa jest z pewnością adiustacją wydawcy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 205-207

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

Bez łuku w Wn1 (→Wf→Wa1)

Łuk w Wa2 (→Wa3)

cały t. 206, od es2 do f1
..

W t. 205-206, kończących stronę A, łuk poprowa­dzo­ny jest tylko nad pr.r. Jednak na nowej stronie, w t. 207 dokończenie łuku wpisane jest w partiach obu rąk. Może to być tylko nieznacząca pomyłka, ale zdaniem redakcji wpisanie łuku także w l.r. dowodzi przekonania Chopina, że w poprzednich taktach wpisał łuki dla obu rąk. Być może na tej podstawie dodano łuk w Wn2 – nie ma go w Wn1 (→Wf→Wa1). Łuk dodany tylko w t. 206 w Wa2 (→Wa3) jest najzupełniej dowolną adiustacją.
Patrz też t. 212-213.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 207-208

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

2. łuk od połowy taktu w A

!!!   miniat: ostatnia szesnastka 207 i trzy ćwierćnuty 208, tylko górna 5-linia, bez wideł i dolnego łuku.           TGTU = prawy koniec łuku 207 i górny łuk 208

2. łuk od półnuty w Wn

1. łuk (prawy koniec) do szesnastki; drugi od prawej strony laski półnuty do kontynuacji (EZnieU)

Łuki zbiegające się w Wf

1. łuk (prawy koniec) do półnuty, ale nie nad nią, z lewej strony laski; 2. EZnieU

Jeden łuk w Wa

Prawy koniec tego z 207 do kontynuacji (wyciąć z EZnieU1)
..

Czytelne i spójne łukowanie A jest z pewnością jedynym autentycznym. Sztycharz Wn1 początkowo zastąpił łuki Chopinowskie całotaktowymi (tak jak takt wcześniej), dopiero w korekcie prawy koniec łuku rozpoczynającego się w t. 208, dociągnięto do t. 209. Łuk w t. 207 jest przy tym na tyle niedokładny, że w Wf poprowadzono go dalej, do półnuty w t. 208. W rezultacie, w Wf oba łuki zbiegają się na tym akordzie, co dowolnie zinterpretowano w Wa jako połączenie łuków.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn