A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 207-208

2. łuk od połowy taktu w A

!!!   miniat: ostatnia szesnastka 207 i trzy ćwierćnuty 208, tylko górna 5-linia, bez wideł i dolnego łuku.           TGTU = prawy koniec łuku 207 i górny łuk 208

2. łuk od półnuty w Wn

1. łuk (prawy koniec) do szesnastki; drugi od prawej strony laski półnuty do kontynuacji (EZnieU)

Łuki zbiegające się w Wf

1. łuk (prawy koniec) do półnuty, ale nie nad nią, z lewej strony laski; 2. EZnieU

Jeden łuk w Wa

Prawy koniec tego z 207 do kontynuacji (wyciąć z EZnieU1)

Czytelne i spójne łukowanie A jest z pewnością jedynym autentycznym. Sztycharz Wn1 początkowo zastąpił łuki Chopinowskie całotaktowymi (tak jak takt wcześniej), dopiero w korekcie prawy koniec łuku rozpoczynającego się w t. 208, dociągnięto do t. 209. Łuk w t. 207 jest przy tym na tyle niedokładny, że w Wf poprowadzono go dalej, do półnuty w t. 208. W rezultacie, w Wf oba łuki zbiegają się na tym akordzie, co dowolnie zinterpretowano w Wa jako połączenie łuków.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.