- « Poprzednia
- 1
- …
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- …
- 158
- Następna »
t. 266
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Bemol ostrzegawczy przed des1 jest dodatkiem redakcji. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||||||||
t. 267
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Zamiana na to dość pospolity błąd, także w kombinacji z (por. np. t. 233 i 247, a także t. 199). Wprawdzie w omawianym miejscu sytuacja jest nieco inna, ale i tak niezrozumienie notacji A jest najprawdopodobniejszą przyczyną różnicy. W tekście głównym trzymamy się więc notacji A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 267
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn1 (→Wf→Wa) to typowa niedokładność sztycharza Wn1. Powtórzenie tego nieautentycznego łuku w l.r. dowodzi, że uzupełnienie to jest dziełem adiustacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 268
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Ślady dzielenia łuku widać również w Rork, w partiach kwintetu. Być może to skłoniło adiustatora Wn2 do wprowadzenia podobnej zmiany. Łuki nad pauzami nie są u Chopina niczym niezwykłym – por. np. Mazurek g op. 24 nr 1, t. 3, 7 i analog. Dodanie w wydaniach łuków dla l.r. jest najprawdopodobniej adiustacją Wn1 – patrz t. 267. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 268-269
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Odczytany dosłownie łuk A kończy się jeszcze w t. 268. Zdaniem redakcji, zapis nie wyklucza jednak intencji doprowadzenia go do ostatniej nuty frazy w następnym takcie. Interpretację tę, zgodną z budową frazy, proponujemy w tekście głównym. Zdublowanie w wydaniach łuków w partii l.r. – patrz uwaga do t. 267. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- …
- 158
- Następna »