Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 266

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Bemol ostrzegawczy przed des1 jest dodatkiem redakcji.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 267

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

  w A i Wn2

!!!   miniat: nic.              TGTU (fz)

  w Wn1 (→WfWa)

EZnieU (fp)

..

Zamiana  na  to dość pospolity błąd, także w kombinacji z  (por. np. t. 233247, a także t. 199). Wprawdzie w omawianym miejscu sytuacja jest nieco inna, ale i tak niezrozumienie notacji A jest najprawdopodobniejszą przyczyną różnicy. W tekście głównym trzymamy się więc notacji A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 267

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od c1 w A

!!!   miniat: nic.             TGTU (tylko pr.r., od c1)

Łuki od półnut w Wn1 (→WfWa)

w obu rękach (lewa dołem), od półnut

Łuki od ćwierćnut w Wn2

obie ręce, ale zaczęte jak TGTU

..

Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn1 (→WfWa) to typowa niedokładność sztycharza Wn1. Powtórzenie tego nieautentycznego łuku w l.r. dowodzi, że uzupełnienie to jest dziełem adiustacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 268

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Ciągły łuk w A (→Wn1WfWa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia z przeniesieniem całej pr.r. na dół.               TGTU (lewy koniec łuku – jest jeszcze uwaga o zakończeniu)

Ciągłe łuki w Wn1 (→WfWa)

prawa ręka TGTU (lewy koniec łuku) + analogicznie l.r. dołem (też tylko pół)

Podzielone łuki w Wn2

do 1. nuty (obie ręce, lewa dołem) i od 2. ("lewa połówka"), też obie ręce

..

Ślady dzielenia łuku widać również w Rork, w partiach kwintetu. Być może to skłoniło adiustatora Wn2 do wprowadzenia podobnej zmiany. Łuki nad pauzami nie są u Chopina niczym niezwykłym – por. np. Mazurek g op. 24 nr 1, t. 3, 7 i analog. Dodanie w wydaniach łuków dla l.r. jest najprawdopodobniej adiustacją Wn1 – patrz t. 267.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 268-269

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk do g w A (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki 268 + ćwierćnuta 269.            prawy koniec łuku nad pr.r. ale tylko do g.

Łuk do f w A, interpretacja kontekstowa

TGTU

Łuki tylko w t. 268 w Wn (→Wf)

war. 11 + analogicznie l.r.

Łuki do t. 269 w Wa

pr.r. TGTU, lewa analogicznie

..

Odczytany dosłownie łuk A kończy się jeszcze w t. 268. Zdaniem redakcji, zapis nie wyklucza jednak intencji doprowadzenia go do ostatniej nuty frazy w następnym takcie. Interpretację tę, zgodną z budową frazy, proponujemy w tekście głównym. Zdublowanie w wydaniach łuków w partii l.r. – patrz uwaga do t. 267.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn