Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 162-163
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Trudno stwierdzić, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – Wf i KG – dokładniej odtworzyło notację Chopina. Podajemy zatem wersję źródła podstawowego, czyli Wf (→Wa) – patrz Zasady tworzenia tekstu głównego. Brak znaku w Wn1 jest z pewnością przeoczeniem sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 164-168
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Do błędu Wn1 mogła się przyczynić niedokładność KG – łuk w t. 166, ostatnim w linii, dochodzi tylko do ostatniej ćwierćnuty, mimo że łuk w następnych taktach bardzo wyraźnie wskazuje na kontynuację. W Wn2 właściwie zinterpretowano ten zapis. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 165-166
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
W tekście głównym uwzględniamy dwutaktowy znak wpisany w KG i powtórzony w Wn2. W Wn1 wydrukowano tylko połowę znaku na nowej stronie, co z kolei powtórzono w Wa2. Brak znaku w Wf (→Wa1) to przypuszczalnie wynik nieuwagi sztycharza. Por. t. 161. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 169
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Widoczny w KG łuk przed akordem oznacza w tym kontekście arpeggio. Wersja Wn, powtórzona następnie w Wa2, to wynik rutynowej adiustacji – znak przeniesiono na stronę główki nutowej przednutki d1, co nadało mu postać łuku przetrzymującego przednutkę (por. uwagę o partii l.r.). Brak łuku w Wf (→Wa1) jest zapewne przeoczeniem. Wf1 ma błędnie c1 jako przednutkę, co poprawiono w następnych nakładach. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||
t. 169
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
W tekście głównym odtwarzamy łuczek biegnący od przednutki w wersji KG, w tym wypadku prawdopodobnie najbliższej [A]. Łuczek można tu, zdaniem redakcji, interpretować jako znak konwencjonalny, grając przednutkę i kwintę, lub jako arpeggio B1-B-f. Notacja Wf (→Wa) jest zapewne niedokładna (por. sąsiednią uwagę), a Wn – rutynowo zadiustowana; obie eliminują przy tym możliwość dwojakiej interpetacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |