Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 162-163

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Znak na początku t. 163 w KG i Wn2

KG, Wn2: cresc na początku t. 163

Bez znaku w Wn1

Wn1: brak znaku cresc

Znak na końcu t. 162 w Wf (→Wa)

Wfa TGTU = cresc od dwóch ostatnich nut t. 162

..

Trudno stwierdzić, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A]Wf i KG – dokładniej odtworzyło notację Chopina. Podajemy zatem wersję źródła podstawowego, czyli Wf (→Wa) – patrz Zasady tworzenia tekstu głównego. Brak znaku w Wn1 jest z pewnością przeoczeniem sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 164-168

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Łuk do końca t. 168 w KG, Wf (→Wa) i Wn2

TGTU = łuk aż do końca t. 168

Łuk od końca t. 166 w Wn1

w p.r. łuk od ostatniej nuty t. 164 do końca t. 166

..

Do błędu Wn1 mogła się przyczynić niedokładność KG – łuk w t. 166, ostatnim w linii, dochodzi tylko do ostatniej ćwierćnuty, mimo że łuk w następnych taktach bardzo wyraźnie wskazuje na kontynuację. W Wn2 właściwie zinterpretowano ten zapis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 165-166

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

 w t. 165-166 w KG i Wn2

!!!   miniat: nic.         TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

 w t. 166 w Wn1 i Wa2

EZnieU

..

W tekście głównym uwzględniamy dwutaktowy znak  wpisany w KG i powtórzony w Wn2. W Wn1 wydrukowano tylko połowę znaku na nowej stronie, co z kolei powtórzono w Wa2. Brak znaku w Wf (→Wa1) to przypuszczalnie wynik nieuwagi sztycharza. Por. t. 161.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 169

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Łuk w KG, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia, bez sostenuto i wideł.               przednut d1 + EZnieU (łuk)

Arpeggio w KG, interpretacja kontekstowa

TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

przednut d1 bez niczego

Łuk przetrzymujący przednutkę w Wn i Wa2

d1 z łukiem przetrzymującym 

..

Widoczny w KG łuk przed akordem oznacza w tym kontekście arpeggio. Wersja Wn, powtórzona następnie w Wa2, to wynik rutynowej adiustacji – znak przeniesiono na stronę główki nutowej przednutki d1, co nadało mu postać łuku przetrzymującego przednutkę (por. uwagę o partii l.r.). Brak łuku w Wf (→Wa1) jest zapewne przeoczeniem.

Wf1 ma błędnie c1 jako przednutkę, co poprawiono w następnych nakładach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 169

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Łuczek do f w KG

!!!   miniat: ten akord z przednutką, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                     TGTU

Łuczek do B w Wf (→Wa)

EZnieU

Łuczek pod nutami w Wn

EZnieU1

..

W tekście głównym odtwarzamy łuczek biegnący od przednutki w wersji KG, w tym wypadku prawdopodobnie najbliższej [A]. Łuczek można tu, zdaniem redakcji, interpretować jako znak konwencjonalny, grając przednutkę i kwintę, lub jako arpeggio B1-B-f. Notacja Wf (→Wa) jest zapewne niedokładna (por. sąsiednią uwagę), a Wn – rutynowo zadiustowana; obie eliminują przy tym możliwość dwojakiej interpetacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn