mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 32-33

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez znaku w KG (→Wn)

w t. 33 w Wf (→Wa)

EZnieU

w t. 32 proponowane przez redakcję
..

Brak  w KG (→Wn) to przypuszczalnie przeoczenie kopisty. Możliwe też, że Chopin dopisał je w [A] już po sporządzeniu kopii. W Wf (→Wa) znak znajduje się dopiero na początku t. 33, co zdaniem redakcji wynika z konieczności wyboru miejsca dla znaku wpisanego w [A] (częściowo) na kresce taktowej. Potwierdza to umiejscowienie tegoż  w odpowiednim takcie repryzy (t. 220).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy KG

t. 32-34

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez łuków w źródłach

!!!   miniat: ta co w adnotacji o arpeggiach.        Tu pusta klisza = TGTU

Łuki przetrzymujące proponowane przez redakcję

EZnieU 3 łuki
..

Łuki przetrzymujące cis1 lub cis nie pojawiają się w źródłach ani razu – ani tu, ani w repryzie (t. 220-222), ani w zakończeniu (t. 265-266). Pozostaje to w wyraźnej opozycji do różniących się jedynie trybem (Ges-dur, a nie fis-moll) t. 12-14 i 200-202, w których przetrzymanie analogicznych nut des1 lub des nie ulega żadnej wątpliwości (mimo pojedynczych, przypadkowych pominięć). Na podstawie źródeł należy więc przyjąć, że w tych pianistycznie niemal identycznych figurach (w każdym z trójakordowych motywów różnica dotyczy tylko jednej nuty – b(1) albo a(1)) Chopin inaczej wyobrażał sobie wykonanie akordów fis-moll niż Ges-dur. Z tego względu w tekście głównym pozostawiamy wersję źródłową.
Z drugiej strony, względy pianistyczne przemawiają za jednolitym wykonaniem wszystkich tych miejsc, zarówno pod względem arpeggiowania decymowych akordów, jak i przetrzymywania wspólnej nuty, tak jak to wyraźnie oznaczono w pr.r. Dlatego we wszy­stkich analogicznych sytuacjach podajemy alter­na­tywną propozycję z przetrzymaniem cis1 lub cis.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

t. 32-34

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez łuków w źródłach

!!!   miniat: t. 32 i 2 ćwierćnuty t. 33, tylko górna 5-linia, bez akcentów i dynamiki.        Tu pusta klisza = TGTU

Łuki przetrzymujące proponowane przez redakcję

EZnieU 3 łuki
..

Z powodów omówionych dla łuków l.r. proponujemy wersję z przetrzymaniem nut cis3 i cis2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 34

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

Jako najwyższą nutę 1. akordu Wf1 ma błędnie a zamiast h, co poprawiono już w Wf2. Błąd musiał znajdować się w [A], gdyż w KG widoczna jest identyczna poprawka.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf , Poprawki KG

t. 34

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

W KG i Wf1 (→Wf2→Wf3,Wa1) przed najwyższą nutą 2. akordu l.r. nie ma znaku chromatycznego. Tę oczywistą w tym kontekście niedokładność poprawiono w Wf4, Wn i Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności KG