mUltimate Chopin

op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 89-92

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

  w A (→Wf→WaC,Wn1op,Wn1cis→Wn2cis)

  w WaW1 (→WaW2)

  w Wn2op→Wn3op)
..

Zakresy widełek w tych taktach w większości wydań odtworzono dokładnie według A (→Wf). Wyjątek stanowią WaW1 (→WaW2), w których znak  rozpoczyna się dopiero w t. 90 oraz Wn2op (→Wn3op), w których cały znak przesunięto o ćwierćnutę wcześniej, a ponadto skrócono następne widełki dynamiczne, w t. 91-92.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 91-92

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

des3 powtórzone w As, AI i A (→Wf→WaC,WaW1)

des3 przetrzymane w Wn i WaW2
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 92-93

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

As

AI

A (→Wf→Wn,Wa)
..

Widoczna ewolucja partii akompaniującej polegała zasadniczo na coraz wcześniejszym wprowadzaniu czterodźwięku zmniejszonego – w As na ostatniej mierze t. 93, w AI o ćwierćnutę wcześniej, w wersji przeznaczonej do druku – już w t. 92. W obu wcześniejszych autografach takty te są dokładnym powtórzeniem t. 76-77 (także w melodii), natomiast w wersji ostatecznej Chopin wyraźnie zróżnicował klimat kulminacyjnego punktu frazy – za pierwszym razem zmniejszony akord w naturalny sposób wprowadza kadencję Des-dur, za drugim przebieg harmoniczny ulega na tym akordzie dramatycznemu zawieszeniu, a opadająca fraza pr.r. starannie już unika jakichkolwiek skojarzeń z tonacją Des-dur.
W Wf nie ma  podwyższającego ges1 na g1 w t. 93, który stał się potrzebny po dodaniu 5. bemola w oznaczeniu przykluczowym – por. t. 64-96. Niedopatrzenie poprawiono w Wa. Znak dodano – niepotrzebnie – również w Wn2cis.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu

t. 93

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Kropka staccato w A (→Wf→Wn1cis,WaC)

Bez znaku w Wn1op (→Wn2op→Wn3op), WaW1 (→WaW2) i Wn2cis
..

W większości wydań pominięto kropkę staccato wpisaną w A (→Wf→Wn1cis,WaC) nad ostatnim akordem l.r. Znak ten ma sens jedynie z ostateczną wersją partii l.r. – patrz uwaga do t. 92-93.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 97

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

Bez znaku w A (→Wf→Wa,Wn1op,Wn1cis)

!!!   miniat: nic.                    Tu pusta klisza 

 w Wn2op (→Wn3op) i Wn2cis

EZnieU
..

Brak znaku  w A można by uważać za niedokładność związaną z przejściem do skrótowego zapisu od następnego taktu. W tego typu sytuacjach zapis nutowy w takcie rozpoczynającym niewypisaną część ma nierzadko częściowo szkicowy charakter – por. np. Polonez es op. 26 nr 2, t. 105. Paradoksalnie, im dokładniej Chopin zapisał taki takt, tym większa była szansa nieporozumienia, gdyż sztycharze uważali zapis za kompletny – por. np. Polonez es op. 26 nr 2, t. 49. W tym wypadku nie jest to jednak pewne, gdyż oznaczenia w tym takcie w istocie wydają się kompletne – tempo, łuk, pedalizacja. Co więcej, w następnym pustym takcie, Chopin wpisał widełki, jakby dla podkreślenia, że należy je uwzględniać dopiero od t. 98. W tej sytuacji w tekście głównym pozostawiamy notację A bez zmian, zaś znak dodany w późniejszych Wn można traktować jako dopuszczalne uzupełnienie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn