Brak znaku 
w A można by uważać za niedokładność związaną z przejściem do skrótowego zapisu od następnego taktu. W tego typu sytuacjach zapis nutowy w takcie rozpoczynającym niewypisaną część ma nierzadko częściowo szkicowy charakter – por. np. Polonez es op. 26 nr 2, t. 105. Paradoksalnie, im dokładniej Chopin zapisał taki takt, tym większa była szansa nieporozumienia, gdyż sztycharze uważali zapis za kompletny – por. np. Polonez es op. 26 nr 2, t. 49. W tym wypadku nie jest to jednak pewne, gdyż oznaczenia w tym takcie w istocie wydają się kompletne – tempo, łuk, pedalizacja. Co więcej, w następnym pustym takcie, Chopin wpisał widełki, jakby dla podkreślenia, że należy je uwzględniać dopiero od t. 98. W tej sytuacji w tekście głównym pozostawiamy notację A bez zmian, zaś znak dodany w późniejszych Wn można traktować jako dopuszczalne uzupełnienie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki