Wysokość
t. 162
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Akordy na 2. i 3. mierze taktu w Wf (→Wa,Wn1op,Wn1cis) to najprawdopodobniej pomyłka – patrz t. 34. Wprowadzenie sekst w późniejszych Wn to z pewnością adiustacja ujednolicająca t. 34, 98 i 162, w tym przypadku dająca zdaniem redakcji poprawny rezultat. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 168-184
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Ze względu na wątpliwości dotyczące brzmienia ostatniej ósemki w t. 168 i 184 – nie jest całkiem pewne, czy i którą z wersji Chopin uważał za ostateczną – podajemy wszystkie pojawiające się w źródłach możliwości, mimo że wersja z fisis2 występuje explicite tylko w AI, w którym po t. 128 nie ma już powrotu do pierwszej części Walca. W tekście głównym przyjmujemy interpretację A zgodną z obowiązującą normą, precyzując ją za pomocą ostrzegawczego . kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||
t. 170
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Tak jak w t. 42, trójdźwiękowa wersja większości wydań, odtwarzająca – być może niedokładnie – trudną do odczytania notację A, jest zdaniem redakcji najprawdopodobniej pomyłkowa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 173-189
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Tak jak w czterech poprzednich analogicznych miejscach, w t. 173 Chopin dodał nutę a1 w ostatniej korekcie Wf (→Wa). Brak odpowiedniego uzupełnienia w t. 189 uważamy za przeoczenie (kompozytora lub sztycharza), choć możliwości celowego pozostawienia ostatniego powtórzenia tej frazy w nieco odmiennej postaci nie da się, rzecz jasna, wykluczyć. Za pomyłkę uznał to już adiustator WaW1 (→WaW2). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca |