Zagadnienia : Autentyczne korekty KF
|
t. 42-43
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W KF widoczne są poprawki 10. i 13. szesnastki w obu taktach oraz 5. i 8. szesnastki w t. 43. Wszędzie wyskrobane zostały nuty c2(3), a dopisane h1(2). Jest to prawdopodobnie autopoprawka kopisty, o czym świadczy krój kasowników przed dopisywanymi nutami i brak widocznych poprawek (choć nie są one całkiem wykluczone) w zapisie trzech nut h. Z drugiej strony, jeśli w przepisywanym rękopisie (prawdopodobnie [A]) tekst był jasny, bez poprawek, to tak rozległa pomyłka wprawnego kopisty, jakim był Fontana, bądź co bądź profesjonalny kompozytor i pianista, wydaje się niewytłumaczalna. Być może więc zachował się tu ślad autentycznej, pierwotnej wersji tych taktów, w której wewnętrzną nutą w pr.r. było niezmiennie c (w różnych oktawach). kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||||
|
t. 71-75
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W t. 71, 73, 75 w tekście głównym podajemy akcenty długie, umieszczone nad dolną pięciolinią i prawdopodobnie wpisane przez Chopina w KF. Nie jest jasne, dlaczego pisowni tej nie odtworzono w Wn – przypuszczalnie uznano notację t. 17, 19, 23, 25, 27 i 77 za bardziej odpowiednią i uogólniono ją na wszystkie analogiczne takty. Nie można wykluczyć, że podobnie zachowali się sztycharze Wf i Wa, tak iż również w tych wydaniach autentyczność kształtu graficznego akcentów nie jest pewna. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||||
|
t. 72
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym podajemy akcenty długie wpisane ręką Chopina w KF zamiast krótkich akcentów umieszczonych tak, jak to widać w Wa1 (→Wa2). Akcenty długie na 2. i 3. mierze zostały wprowadzone także w korekcie Wf (bez usuwania pierwotnych). Zdaniem redakcji była to uproszczona korekta, mająca na celu zarówno zastąpienie krótkich akcentów pod pięciolinią przez długie nad, jak i usunięcie akcentów na 11. i 15. szesnastce (patrz następna uwaga). Znaczenie tych położonych bliżej górnej pięciolinii znaków przypuszczalnie wzbudziło wątpliwości uczennicy Chopina, gdyż w WfD dopisane są ołówkiem akcenty bezpośrednio nad 9. i 13. szesnastką taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||||
|
t. 74-76
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcenty długie w t. 74 i 76 odtwarzamy na podstawie KF, w której Chopin korygował akcenty w kilku analogicznych miejscach, a prawdopodobnie dopisywał je także w tych taktach (przynajmiej niektóre, np. dwa ostatnie w t. 74). Długie akcenty występują też w Wf, jednak w całości pisownia tego źródła wydaje się być efektem uproszczonych korekt pierwotnej notacji z akcentami pod partią l.r. (podobnie w t. 78-80). Brak w Wa znaków w 2. połowie t. 74 to prawdopodobnie pomyłka – patrz następna uwaga. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||||
|
t. 77-79
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcent w t. 79 podajemy w tekście głównym na podstawie KF, gdzie mógł być wpisany przez Chopina (por. t. 71-75). Znak w t. 77 to przypuszczalnie pozostawiona przez nieuwagę pierwotna postać akcentu, analogiczna do znaków występujących w pasażach obejmujących tylko jeden takt, toteż i tam proponujemy akcent długi na wzór analogicznych taktów. Taką właśnie, prawdopodobnie pierwotną pisownię mają Wf w t. 77 oraz Wa i Wn w obu omawianych taktach. Pisownia Wf w t. 79, zastosowana w tym kontekście tylko tam, może być pomyłkowa (patrz też t. 74-76). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Autentyczne korekty KF |
