Zagadnienia : Błędy Wf

t. 13

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

..

W KG i Wf nie ma krzyżyków podwyższających g2-g3 na gis2-gis3. Oczywisty błąd poprawiono w Wn, poprawny tekst ma też Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 26

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

e w KG, Wf, Wa1 (→Wa2) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko górna 5-linia, bez dynamiki i łuku.               TGTU (główka e3 i 4 kaso)

eis w Wn1 i Wa3

główka e3;   tr= # eis3;         red = tr + # eis1 l.r.

..

W KG, Wf i Wa nie ma znaków chromatycznych przed 9. ósemką, tak iż nie jest całkiem jasne, czy należy ją czytać jako eis-eis1-eis2-eis3 czy e-e1-e2-e3. Porównanie z poprzednim taktem wskazuje na typowe dla Chopina przeoczenie kasowników przywracających e i e2. W Wn1 dodano jednak  podwyższający e3 na eis3, co z pewnością jest błędem (powtórzonym jednak w Wa3). Prawidłowo zapisany tekst ma tylko Wn2 (→Wn3).

W Wa1 górna nuta partii pr.r. zapisana jest błędnie jako d3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 31

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

'4' w KG (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.       TGTU

Bez cyfry w Wf

..

Brak pierwszej cyfry palcowania w Wf to przypuszczalnie skutek pomyłki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 71

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Ćwierćnuta z mordentem w KG (→Wn) i Wa2 (→Wa3)

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, bez łuku i dynamiki.                EZnieU + mordent

Ćwierćnuta bez mordentu w Wf

= war. 11 bez mordentu

Ósemki z mordentem w Wa1

TGTU

..

Wersja KG (→Wn) i Wf, identyczna z wersją analogicznego t. 51, jest najprawdopodobniej wcześniejsza (pominięcie mordentu w Wf to niemal na pewno pomyłka). Brak poprawek w KG dowodzi, że wersja tej kopii znajdowała się także w autografie przepisywanym przez kopistę. Występującą w Wa1 wersję z samymi ósemkami Chopin musiał zatem w rękopisie, będącym pod­kładem dla tego wydania, wprowadzić zamiast poprzedniej. Dlatego też – jako późniejszą – podajemy ją w tekście głównym. Tego typu roz­drobnienie dłuższej wartości rytmicznej to charakterystyczny dla Chopina sposób wzbogacania linii melodycznej przy powtarzaniu fraz (por. np. Mazurki As op. 7 nr 4, t. 25-32, op. 24 nr 1, t. 57 i 59C op. 24 nr 2, t. 97-104, cis op. 50 nr 3, t. 77-88, a op. 59 nr 1, t. 3-6 i 27-30, Walc Es op. 18, t. 37-51).
W Wa2 (→Wa3) wprowadzono – zapewne pod wpływem Wf – wersję analogiczną do t. 51.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Zmiany linii głównej

t. 82

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

..

Górną nutą akordu na 2. mierze taktu jest w Wf h. Błąd został poprawiony w WfD. Pozostałe źródła mają poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Dopiski WfD