op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
Utwory
0
op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
Źródła
- Autograf
- Kopia Fontany
- Wydanie francuskie
- Pierwsze wydanie francuskie
- Poprawiony nakład Wf1
- Egzemplarz Dubois
- Egzemplarz Jędrzejewiczowej
- Egzemplarz Stirling
- Wydanie niemieckie
- Pierwsze wydanie niemieckie
- Poprawiony nakład Wn1
- Wadliwy nakład Wn1
- Drugie wydanie niemieckie
- Zmieniony nakład Wn2
- Wydanie angielskie
- Pierwsze wydanie angielskie
- Poprawiony nakład Wa1
- Zmieniony nakład Wa2
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
| Wydawca: | Breitkopf & Härtel |
| Data: | X 1837 |
| Tytuł: | Douze Etudes || 4me Etude |
| Dedykacja: | Madame la Comtesse d'Agoult |
Wn1 jest oparte na KF i na ogół starannie odtwarza tekst podkładu. Różnice można przeważnie wytłumaczyć niedokładnością lub manierą sztycharza, np.:
-
zamiast 
na początku utworu, -
przesunięte
w t. 7, skrócone znaki w t. 47-48, -
błędny
w t. 15, - koniec łuku w t. 18 i 50, połączenie łuków w t. 30-31,
- pominięta nuta g w t. 37,
- c2 zamiast e2 w t. 49,
-
znak
w t. 58.
Do niewątpliwych adiustacji wydawcy należą natomiast:
- klinik dodany w t. 9;
-
uzupełnienie koniecznych znaków chromatycznych, np. bemoli w t. 23-26, 31 i 33 czy
w t. 46; - dodanie kasowników ostrzegawczych w t. 7 i 15, a także 26 i 46;
- przenoszenie widełek dynamicznych pomiędzy pięciolinie, np. w t. 18 i 35-38.
Mimo dość starannej adiustacji znaków chromatycznych nie wszystkie niedokładności zostały w Wn1 wyłapane – pozostawiono bez koniecznych bemoli dwa as w t. 22-23 i es1 w t. 25.
| Oryginał w: | Biblioteka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń |
| Sygnatura: | IV 120/1 |