mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 152

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

Kasownik podwyższający b1 na h1 został w A (→KG,Wf) wpisany dopiero przed 8. szesnastką; nie ma też  podwyższającego b na h w l.r. Ten drugi znak Chopin dopisał w KG (→Wn), dodano go również w Wf3 i Wa. Notację pr.r. skorygowano w Wa i Wn, przy czym tylko w Wa usunięto niepotrzebny  w 2. połowie taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Autentyczne korekty KG , Niedokładności A

t. 169

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

dis1 w A (→Wf,KG→Wn)

d1 w Wa

kasownik zamiast # przy d1 w 2.poł. taktu w pr.r.; miniat: 2. poł taktu, pr.r.

dis1 z proponowane przez redakcję
..

Przy dolnej nucie 1. seksty w 2. połowie taktu nie ma znaku chromatycznego ani w A, ani w korygowanych przez Chopina KG i Wf. Należy więc przyjąć, że nuta ta ma brzmieć dis1 i tę wersję, uzupełnioną o przypominający , podajemy w tekście głównym. Trzeba jednak zaznaczyć, że Chopin bardzo często zapominał o odwołaniu alteracji, zwłaszcza gdy – tak jak tu – miały miejsce w innym głosie (por. np. Etiudę a op. 10 nr 2, t. 1 i analog., Des op. 25 nr 8, t. 3, gis op. 25 nr 6, t. 4 czy Koncert f op. 21, cz. III, t. 422 i analog.). W tej sytuacji nie można całkowicie wykluczyć autentyczności wersji z d1, mimo że Chopin, który niemal na pewno nie brał udziału w przygotowywaniu Wa, nie mógł dodać widocznego w tym wydaniu .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 173

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

dis2 w A (→KG,Wf,Wa)

d2 w Wn

kasownik zamiast # przy d2 w 2.poł. taktu w pr.r.; miniat: 2. poł taktu, pr.r.

dis1 z proponowane przez redakcję
..

Tak jak w t. 169, przy dolnej nucie 1. seksty w 2. połowie taktu nie ma znaku chromatycznego ani w A, ani w korygowanych przez Chopina KG i Wf. Należy więc przyjąć, że nuta ta ma brzmieć dis2 i tę wersję, uzupełnioną o przypominający , podajemy w tekście głównym. Trudno stwierdzić, czym kierował się adiustator Wn, dodając  przed tą nutą – być może uznał zbędny  przed h2 za postawiony pomyłkowo i dodał "właściwy" znak. Kwestia autentyczności tej wersji – patrz t. 169.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 174

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk od 1. szesnastki w A (→KG→Wn)

Łuk od 2. szesnastki w Wf i Wa
..

Łuk A (→KG→Wn) jest prawdopodobnie napisany w pierwotnej wersji przez nieuwagę – w analogicznym t. 170 Chopin skrócił taki właśnie łuk, tak by rozpoczynał się od 2. szesnastki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 176

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk w A (→KG)

Przetrzymane f1 w Wf

Przetrzymane f1 i e1 w Wn

Łuki w Wa
..

W Wf i Wn łuk przeniesiono pod dwudźwięki, co praktycznie zmieniło jego znaczenie – zamiast obejmować motyw c2-h1, wskazuje przetrzymanie f1. Ponadto zarówno w Wn, jak i w Wa dowolnie dodano podobnie umieszczony łuk w 2. połowie taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn