A
Tekst główny
A - Autograf
KG - Kopia Gutmanna
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
Wf3 - Poprawiony nakład Wf2
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 169

dis1 w A (→Wf,KGWn)

d1 w Wa

kasownik zamiast # przy d1 w 2.poł. taktu w pr.r.; miniat: 2. poł taktu, pr.r.

dis1 z proponowane przez redakcję

Przy dolnej nucie 1. seksty w 2. połowie taktu nie ma znaku chromatycznego ani w A, ani w korygowanych przez Chopina KG i Wf. Należy więc przyjąć, że nuta ta ma brzmieć dis1 i tę wersję, uzupełnioną o przypominający , podajemy w tekście głównym. Trzeba jednak zaznaczyć, że Chopin bardzo często zapominał o odwołaniu alteracji, zwłaszcza gdy – tak jak tu – miały miejsce w innym głosie (por. np. Etiudę a op. 10 nr 2, t. 1 i analog., Des op. 25 nr 8, t. 3gis op. 25 nr 6, t. 4 czy Koncert f op. 21, cz. III, t. 422 i analog.). W tej sytuacji nie można całkowicie wykluczyć autentyczności wersji z d1, mimo że Chopin, który niemal na pewno nie brał udziału w przygotowywaniu Wa, nie mógł dodać widocznego w tym wydaniu .

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale, Paryż